پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تاریخ شهادت می‌دهد که معاویه و پیروان خبیث او، تا سالیان متمادی به نفس رسول گرامی اسلام و وصی بلافصل او، جسارت نابخشودنی می‌کردند. او دستور داده بود تا در تمام سرزمین‌های اسلامی به امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) سب و لعن کنند.
 زمخشری در کتاب خود می‌نویسد: «همانا بنی امیه، هفتاد سال بر بالای منابر، علی (علیه‌السلام) را لعن می‌کردند.»[1]
طبری مورخ مشهور اهل سنت در کتاب خود می‌نویسد: «معاویه، وقتی که در سال ۴۱ هجری، مغیرة بن شعبه را والی کوفه قرار داد، به وی دستور داد و گفت: یک مطلب را فراموش مکن و بر آن پافشاری کن و آن فحش و ناسزاگویی به علی (علیه‌السلام) است و در مقابل از عثمان به عظمت یاد کن و همیشه برای وی طلب آمرزش نما و از یاران علی (علیه‌السلام) بدگویی کن و آنان را تبعید نما و به سخنانشان گوش نکن.»[2]
ابن عساکر می‌نویسد: «هنگامیکه بنی امیه مطلع می‌شدند که نوزادی از مسلمانان به نام علی مزین گشته است، او را می‌کشتند.»[3]
بلاذری از دیگر مورخین مشهور اهل سنت در کتاب خود با توجه به ظلم‌های معاوبه در حق اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌نویسد: «معاویه در سخنرانی خودش در شهر مدینه، پس از ستایش خداوند، یادی از حضرت علی (علیه‌السلام) کرد و از ایشان بدگویی کرد، سپس قتل عثمان و پناه دادن به قاتلین عثمان را به آن حضرت نسبت داد؛ با اینکه امام حسن بن علی (علیهما‌السلام) در مجلس حاضر بود.»[4]

پی‌نوشت:
[1]. زمخشری، ربيع الأبرار، مؤسسة الأعلمی، بيروت، چاپ اول، 1412 هـ، ج2، ص335. «عامر بن عبد الله بن الزبير... وأن بني أمية لعنو عليا على منابرهم سبعين سنة.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. طبری، تاریخ الامم و الملوک، دارالتراث – بيروت، چاپ دوم، 1387هـ، ج5، ص253. «ان معاویة لما ولی المغیرة ... وترک الاستماع منهم...» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. ابن عساكر، تاريخ مدينة دمشق، دار الفكر – بيروت، ج41، ص481. «كانت بنو أمية إذا سمعوا بمولود اسمه علي قتلوه ...» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. بَلَاذُری، أنساب الأشراف، دارالفکر– بیروت، چاپ اول، 1417هـ، ج5، ص113. «خَطَبَ مُعَاوِيَةُ بِالْمَدِينَةِ ... تَحْتَ الْمِنْبَرِ.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.