پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کج‌فهمی و برداشت‌های غلط و سلیقه‌ای از مسائل دینی و مذهبی، از شاخصه‌های مشترک رهبران معنویت‌های نوظهور و غیردینی است. اوشو به عنوان یکی از مدعیان و رهبران معنویت‌های انحرافی، با حمله کردن به ادیان به دنبال تصویری خشک و جمودگرایانه از دین است. اومی‌گوید:«مذاهب با هر چیزی که انسان می‌تواند از آن لذت ببرد، مخالف‌اند. این به نفع آن‌ها است که انسان را مفلوک و بدبخت نگه دارند و هر نوع امکان برای یافتن آرامش و نشاط و رضایت خاطر (این‌که بهشت برین را هم‌اینک، همین‌جا بیابی) را از دستش بگیرند.»[1] در منطق عرفانی اوشو، بزرگترین مقام و لذت یک عارف، آمیزش جنسی بوده و فرد عارف، برای رسیدن به تعالی باید از مسیر لذت و کام‌جویی جنسی وارد شود! او می‌گوید:«آمیزش باید بزرگترین هنر مراقبه شود. این پیشکش تانترا به دنیاست!»[2] به همین خاطر برخی بر این باورند که «اوشو به سبب ابتلا به بیماری ایدز از دنیا رفت؛ زیرا وی آشکارا لذت جویی جنسی را ترویج می‌کرد و ارزش‌های اخلاقی و دینی را خلاف آزادی می‌خواند.»[3]
در حالی که هر فردی با اندک مطالعه و کسب آگاهی از آموزه‌های دین اسلام، متوجه خواهد شد، که اسلام از بزرگترین مدافعان شادی و نشاط انسان‌هاست؛ اما در آموزه‌های دینی، بین لذت شادی و نشاط، با شهوت‌رانی و ایجاد فساد، تفاوت اساسی وجود دارد. در اسلام شادی با ویژگی‌هایی چون؛ گناه و معصیت نبودن، عدم اذیت و آزار دیگران، کار لغو و لهو نبودن و داشتن اعتدال همراه است.
بنابراین؛ اولاً: اگر یک مدعی دروغین عقیده‌ای را مطرح می‌کند دلیل بر صحت آن در ادیان الهی نیست. این سخن ناحق اُشو برگرفته‌ی از خوی نفرت آلود او از ادیان الهی و همچنین عدم آشنایی او با ادیان الهی است. که در هر صورت او را به یک شخصیت بی‌ارزش و هوس‌ران تبدیل کرده است.
ثانیاً: ادیان الهی خصوصاً دین اسلام، آموزه‌های بدیهی و روشنی دارند، که انسان‌ها را تشویق به بهره‌برداری از نعمت‌ها و لذت‌های دنیایی کرده است. ولی چیزی که عامل اصلی مخالفت رهبران معنویت‌های کاذب با آموزه‌های ادیان، خصوصاً اسلام شده است؛ داشتن ضابطه و رعایت حدود انسانی و الهی ادیان در رابطه با تمامی لذت‌هاست؛ که ازدلایل مهم وضع این قواعد و ضوابط، جلوگیری از افسارگسیختگی هواهای نفسانی و شیطانی افراد فاسد بوده که اولین منفعت آن به جامعه انسانی بر می‌گردد.

پی‌نوشت

[1].  اُشو، آینده طلایی، ترجمه مرجان نجفی، ص 37.
[2]. اُشن گوروجی (اشو) تفسیر آواهای شاهانه ساراها (تعلیمات تانترا 4) ترجمه هما ارژنگی تهران:نشر حم، چاپ اول 1383.
[3]. سایت فردا نیوز، به نقل از روزنامه رسالت، تاریخ 1387/7/15.