پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبلّغی بهائی و یک پژوهشگر در زمینه‌ی بهائیت موضوع جایگاه علم‌آموزی و ادعای ابداع آن توسط پیشوایان بهائیت را به گفت و گو نشستند.
مبلّغ بهائی: پیشوایان ما تعالیمی مرتقی و متناسب با این زمانه آورده‌اند؛ همچنان که عبدالبهاء گفته است: «جميع می‌گفتند: تعاليم حضرت بهاءالله فی الحقيقه مثل ندارد، روح اين عصر است و نور اين قرن».[1]
پژوهشگر: به عنوان مثال، نمونه‌ای از این تعالیم را نام ببرید؟!
مبلّغ بهائی: نمونه‌ای از این تعالیم بدیع، تأکید پیشوایان ما بر جایگاه علم و سوادآموزی است؛ همچنان که عبدالبهاء گفته است: «تعليم و تربيت بنصّ قاطع جمال مبارک (: حسینعلی نوری) فرض (: واجب) است، هركس قصور نمايد از موهبت كبری محروم ماند».[2]
پژوهشگر: خب بسیار قبل‌تر از بهائیت در اسلام هم همین‌گونه به جایگاه ویژه‌ی علم آموزی تأکید شده است؛ همچنان که حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) فرموده‌اند: «طَلبُ العِلم فريضةٌ علی كلِّ مُسلمٍ و مُسلمه [3]؛ طلب علم بر هر مرد و زن واجب است». حتی به اعتراف عبدالبهاء تمام پیامبران بر این اصل تأکید کرده‌اند: «انبيای ذی‌شأن به جهت تربيت و تعليم بشر آمدند تا بشر را مظهر انوار كنند مطّلع بر حقائق اسرار نمايند سبب ترقيات ماديه و ترقيات معنويه عالم انسانی شوند».[4] بنابراین تأکید بر لزوم علم‌آموزی، اصل جدیدی نیست که بهائیت داعیه‌دار آن باشد!
مبلّغ بهائی: خیر منظور پیشوایان ما از ابداع این اصل، لزوم تحصیلات کلاسیک هست.
پژوهشگر: بر فرض هم که این توجیه ساختگی شما را بپذیریم، باز هم پیشوایان بهائی مبدع لزوم این‌گونه تحصیلات نیز نبوده‌اند، بلکه در واقع نخستين جوانه‌های آموزش و پرورش يكسان و اجباری را می‌توان در آثار افلاطون و ارسطو يافت.[5] همچنین نخستین گام‌های حمایت از تحصیلات همگانی و حتی اجباری را می‌توان نهضت اصلاحات پروتستانی، در زمان مارتين لوتر (از 1483 تا 1546 ميلادی) قلمداد كرد و یا سيستم آموزش اجباری مدرن كه در آلمان شكل گرفت و از اواسط قرن هجده ميلادی به مناطق ديگر نيز معرفی شد. بنابراین پیشوایان بهائی در این زمینه، چه نوآوری و یا مجوزی برای دروغ‌گویی خود داشته‌اند؟!

پی‌نوشت:
[1]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، بی‌تا، ج 3، ص 78.
[2]. اشراق خاوری، پیام ملکوت، هند: بی‌نا، 1985 م، ص 214.
[3]. علامه مجلسی، بحارالانوار، بیروت: دارالإحیاء التراث، 1403 ق، ج 1، ص 177.
[4]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، بی‌تا، ج 1، ص 99.
[5]. علاقمندان به تاريخچه‌ی آموزش، می‌توانند جهت كسب اطلاعات بيشتر، به كتاب‌های جمهوريت افلاطون و تاريخ فلسفه ويل دورانت مراجعه نمايند.