پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ یکی از مهم‌ترین آیاتی که مورد سوء استفاده گروه‌های تکفیری اعم از داعش، القاعده، بوکوحرام و سلفیه جهادی قرار گرفته، آیه سوره انعام است: «وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ.[انعام/ آیه 44] هر کس به غیر آن‌چه خدا نازل کرده، حکم کند، کافر است.»
بسیاری از مفسرین اسلامی در قرن‌های پسین، نظرات تفسیری را تلقی به قبول کرده و چنین کفری را کفر اصغر برشمرده‌اند؛ آنان معتقدند اگرچه این افراد کافرند، اما کفرشان کفر ملت نیست و باعث خروج از اسلام نمی‌شود و مثل کفر به خدا و رسولان نیست. اکثر مفسران تصریح دارند که تفسیر سلف مانند ابن عباس از آیه صحیح است و نمی‌توان این‌گونه افراد را تکفیر کرد. بغوی یکی از مفسران معتبر نزد اهل سنت است که نظر جهادی‌ها با نظر وی در تعارض است.

«بغوي: قال ابْنُ عَبَّاسٍ و َطَاوُسٌ: لَيْسَ بِكُفْرٍ يَنْقُلُ عَنِ الْمِلَّةِ وَ لَيْسَ كَمَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ. قَالَ عَطَاءٌ: هُوَ كُفْرٌ دُونَ كُفْرٍ، وَظُلْمٌ دُونَ ظُلْمٍ.[1] ابن عباس و طاوس قائلند کفر در آیه باعث خروج از ملت نمی‌شود و کفرش مثل کفر به خدا نیست. عطا گفته: کفر در آیه، کفر دون کفر (کفر اصغر) و ظلم دون ظلم است.»
به روشنی پیداست که نظر بغوی با نظر جهادی‌ها و تکفیری‌ها کاملا متفاوت است.

پی‌نوشت:

[1]. عبد الله بن أحمد بن علي الزيد، مختصر تفسير البغوي ،ج1ص 233.