پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ متأسفانه در جامعه شیعی برخی از روی جهل در صدد از بین بردن مکتب شیعه هستند. این گروه معتقدند باید تا جایی که امکان دارد لعن خلفا و همسر پیامبر کرد واین لعن نیز علنی باشد. برخی نیز همین روش را دارند در حالی که جاهل نیز نیستند، بلکه به خوبی می دانند که این روش باعث صدمه وارد کردن به مکتب شیعه است اما منافع چند روزه دنیا آنان را در این کار تهییج می‌کند. امروزه شبکه‌های ماهواره‌ای که از کشورهای انگلیس و آمریکا و کشورهای اروپایی و به نام شیعه فعالیت می‌کنند و به مقدسات اهل سنت فحش می‌دهند عالما وعامدا در این راستا فعالیت دارند. این جریانات به ظاهر شیعی و در واقع مزدور آمریکا و انگلیس از کشورهای استکباری پول می‌گیرند و به مقدسات اهل سنت لعن می‌کنند.
با توجه به گسترش فضای مجازی در جامعه امروزی باید مسلمانان خصوصا شیعیان مواظب باشند که در دام این شبکه‌های افراطی نیفتند. زیرا سیره ائمه اطهار، عالمان و فقیهان شیعه در طول تاریخ هرگز چنین نبوده است. برای اینکه با روش و سیره عالمان شیعه آشنا شوید به ذکر حکایتی از حسین بن روح نوبختی سومین نائب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) می‌پردازم.
روزی در حضور حسین بن روح نوبختی، میان دو نفر، بحث و جدل بالا گرفت. یکی می‌گفت: پس از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) ابابکر برترین مردمان است، سپس عمر و بعد علی. و دیگری می گفت: علی بر عمر مقدم است. سخن بین این دو شخص بالا گرفت. جناب ابوالقاسم نوبختی فرمود: آنچه که صحابه بر آن اجتماع کرده‌اند تقدیم صدیق است، سپس فاروق و سپس عثمان ذوالنورین و سپس علی که وصی پیامبر است. اصحاب حدیث نیز این دیدگاه را پذیرفته‌اند. این مطلب در نزد ما نیز صحیح است. دهان همه همه حضار از حیرت باز ماند که چگونه مردی که متهم به تشیع است، چنین با صراحت خلفای ثلاثه را بر علی (علیه السلام) مقدم می‌کند. در این حال مردی شیعی که در مجلس بود از سخن جناب نوبختی خنده‌اش می‌گیرد و چون خنده‌اش را نمی‌تواند تحمل کند از مجلس خارج شده و به خانه‌اش می رود. نام مرد اباعبدالله بن غالب است. از آن چه از سفیر امام مهدی شنیده، گیج و منگ است. نیمه‌ی روز کوبه‌ی در به صدا در می‌آید. مرد در را می‌گشاید و حسین بن روح را می‌بیند که به استرش سوار است و به او می‌گوید: چرا خندیدی؟ می‌خواستی بر سر من فریاد بکشی؛ انگار چیزی را که من گفتم، قبول نداری؟! ابا عبدالله بی‌تردید می‌گوید: بله من این سخن را قبول ندارم. چگونه تو این سخن را  می‌گویی در حالی که وکیل امام هستی؟ جناب نوبختی می گوید: از خدا بترس شیخ! اگر سخنی را که گفتم، در دهان خلایق اندازی، حلالت نمی‌کنم![1]
در جایی دیگر وقتی جناب حسین بن روح متوجه می‌شود که دربان خانه‌اش، معاویه را لعن کرده است او را اخراج می‌کند و هر چه آن شخص التماس می‌کند که به سر کار خود برگردد، اما جناب حسین بن روح، دیگر او را به خدمت قبول نمی‌کند.[2]
چنانچه مشاهده فرمودید جناب حسین بن روح نوبختی نائب خاص امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) با مقدسات اهل سنت چنین برخورد می‌کند. زیرا اگر سخنی بر خلاف مسلک اهل سنت گوید خون هزاران شیعه بر زمین خواهد ریخت. لذا راهکار تقیه، بهترین راهی است، برای اتحاد مسلمین. لازم نیست هر آنچه که اعتقادمان است را با صدای بلند فریاد بزنیم. حتی شخص عاقل در ارتباط خانوادگی همه حقایق را نمی‌گوید اکنون چگونه برخی بی‌‌خردان بر این باورند که باید همه چیز با صدای بلند گفته شود!

نویسنده: مجتبی محیطی

پی‌نوشت:

[1]  . طوسی، محمد بن حسن، الغیبه،  دار المعارف الإسلامية، قم‏، 1411 ق، ص385. ‏«وَ قَدْ تَنَاظَرَ اثْنَانِ فَزَعَمَ وَاحِدٌ أَنَّ أَبَا بَكْرٍ أَفْضَلُ النَّاسِ بَعْدرَسُولِ اللَّهِ ص ثُمَّ عُمَرُ ثُمَّ عَلِيٌّ وَ قَالَ الْآخَرُ بَلْ عَلِيٌّ أَفْضَلُ مِنْ عُمَرَ فَزَادَ الْكَلَامُ بَيْنَهُمَا.فَقَالَ أَبُو الْقَاسِمِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ الَّذِي اجْتَمَعَتِ الصَّحَابَةُ عَلَيْهِ‏  هُوَ تَقْدِيمُ الصِّدِّيقِ ثُمَّ بَعْدَهُ الْفَارُوقِ ثُمَّ بَعْدَهُ عُثْمَانُ ذُو النُّورَيْنِ ثُمَّ عَلِيٌّ الْوَصِيُّ وَ أَصْحَابُ الْحَدِيثِ عَلَى ذَلِكَ وَ هُوَ الصَّحِيحُ عِنْدَنَا...»
[2]  . همان، ص386.