ابن تیمیه در توجیه وقایع پس از رحلت پیامبر اکرم می‌نویسد: «در مورد وصیت حضرت زهرا به دفن شبانه و نماز نخواندن احدی از آنان بر ایشان، کسی این را حکایت نکرده و غیر از انسان‌های جاهل به آن احتجاج نکرده است؛ ... اگر مسلمانی بر دیگری نماز بخواند، خیر بیشتر به او رساند، و نماز خواندن بدترین انسان‌ها بر بهترین خلایق، ضرری نمی‌رساند؛ پیامبر اکرم بر انسان‌های خوب و بد نماز می‌خواند، و این نماز پیامبر اگرچه نفعی بر بدان نداشت، ضرری هم به آنان نمی‌رساند، و همان‌طور که می‌دانست در امتش منافقین وجود دارند، کسی را از نماز خواندن بر منافقین نهی نکرده است، بلکه تشویق هم کرده است؛ ... چگونه بعضی برای مدح حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) به چیزی که حکایت نشده و جاهلان افراطی به آن دلیل می‌آورد، استدلال می‌کنند؛ اگر کسی هم وصیت کند که مسلمانان بر او نماز نخوانند، وصیتش اعتباری ندارد، و نماز خواندن بر او به هر حال برای او بهتر است.»[1]
او می‌گوید:
حضرت زهرا وصیت نکرده است که او را شبانه دفن کنند و کسی بر او نماز نخواند.
اگر چنین وصیتی هم می‌کرد، نباید به آن عمل می‌شد، چون نماز خواندن مسلمانان بر او به نفعش بود.
ابن تیمیه یا در جریان اتفاقات پس از رحلت پیامبر اکرم نیست، یا خود را به نفهمی می‌زند؛ او که نمی‌تواند درک کند، کارهای حضرت زهرا در درخواست فدک، امور مادی نبوده، و به شهادت تاریخ، زهرا (علیهاالسلام) با وجود در اختیار داشتن فدک، از سال 7 تا 11 هجری و با وجود سرمایه هنگفتی که از این طریق عایدش می‌شد، بسیار زاهدانه زندگی می‌کرد، و غضب ایشان از غصب فدک دنیوی نبوده، بلکه قصد داشتند مسئله مهم‌تری را بفهمانند،[2] و به آیندگان برسانند که به برخی افراد غضب نموده‌اند و کسی نتواند بگوید غضب ایشان در تاریخ نیامده،[3] به شبانه دفن شدن و نماز نخواندن برخی مسلمانان وصیت کردند و این وصیت نیز به دلایل محکمی که داشتند، نافذ است.
غیر از این تحلیل اشتباه ابن تیمیه، عدم اطلاع او از تاریخ و احادیث صحیح و قطعی هم جواب دیگری است که باید بیان شود: بخاری نقل می‌کند: «فاطمه بر ابوبكر غضب نمود و با وى قهر كرد و تا پايان عمر با او سخنى نگفت و بعد از پيامبر اكرم شش ماه بيشتر زندگی نكرد. وقتی فاطمه از دنيا رفت، شوهرش شبانه او را دفن كرد و ابوبكر را خبر نساخت و خود بر او نماز خواند.»[4] که پس از نقل این دفن به صورت شبانه و نماز نخواندن خلیفه بر حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) از کتاب صحیح بخاری، احتیاجی به نقل این مطلب در کتاب‌های شرح صحیح بخاری و مصنف عبدالرزاق و ... نیست.

پی‌نوشت:

[1]. «وَكَذَلِكَ مَا ذَكَرَهُ مِنْ إِيصَائِهَا أَنْ تُدْفَنَ لَيْلًا وَلَا يُصَلِّيَ عَلَيْهَا أَحَدٌ مِنْهُمْ، لَا يَحْكِيهِ عَنْ فَاطِمَةَ وَيَحْتَجُّ بِهِ إِلَّا رَجُلٌ جَاهِلٌ يَطْرُقُ عَلَى فَاطِمَةَ مَا لَا يَلِيقُ بِهَا، وَهَذَا لَوْ صَحَّ لَكَانَ بِالذَّنْبِ الْمَغْفُورِ أَوْلَى مِنْهُ بِالسَّعْيِ الْمَشْكُورِ، فَإِنَّ صَلَاةَ الْمُسْلِمِ عَلَى غَيْرِهِ زِيَادَةُ خَيْرٍ تَصِلُ إِلَيْهِ، وَلَا يَضُرُّ أَفْضَلَ الْخَلْقِ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَيْهِ شَرُّ الْخَلْقِ، وَهَذَا رَسُولُ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ - يُصَلِّي عَلَيْهِ [وَيُسَلِّمُ عَلَيْهِ] الْأَبْرَارُ وَالْفُجَّارُ بَلْ وَالْمُنَافِقُونَ، وَهَذَا إِنْ لَمْ يَنْفَعْهُ لَمْ يَضُرَّهُ، وَهُوَ يَعْلَمُ أَنَّ فِي أُمَّتِهِ مُنَافِقِينَ، وَلَمْ يَنْهَ أَحَدًا مِنْ أُمَّتِهِ عَنِ الصَّلَاةِ عَلَيْهِ، بَلْ أَمَرَ النَّاسَ كُلَّهُمْ بِالصَّلَاةِ وَالسَّلَامِ عَلَيْهِ، مَعَ أَنَّ فِيهِمُ الْمُؤْمِنَ وَالْمُنَافِقَ، فَكَيْفَ يُذْكَرُ فِي مَعْرِضِ الثَّنَاءِ عَلَيْهَا وَالِاحْتِجَاجِ لَهَا مِثْلُ هَذَا الَّذِي لَا يَحْكِيهِ وَلَا يَحْتَجُّ بِهِ إِلَّا مُفْرِطٌ فِي الْجَهْلِ، وَلَوْ وَصَّى مُوصٍ بِأَنَّ الْمُسْلِمِينَ لَا يُصَلُّونَ عَلَيْهِ لَمْ تُنَفَّذْ وَصِيَّتُهُ، فَإِنَّ صَلَاتَهُمْ عَلَيْهِ خَيْرٌ لَهُ بِكُلِّ حَالٍ.» منهاج السنه، ابن تیمیه، ج4، ص248. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. «استراتژی حضرت زهرا (س) در مبارزه فدک»
[3]. «توهین ابن تیمیه به حضرت زهرا»
[4]. «فَوَجَدَتْ فَاطِمَةُ عَلَى أَبِي بَكْرٍ فِي ذَلِكَ، فَهَجَرَتْهُ فَلَمْ تُكَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّيَتْ، وَعَاشَتْ بَعْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سِتَّةَ أَشْهُرٍ، فَلَمَّا تُوُفِّيَتْ دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِيٌّ لَيْلًا، وَلَمْ يُؤْذِنْ بِهَا أَبَا بَكْرٍ وَصَلَّى عَلَيْهَا.» صحيح بخاری، بخاری، ج5، ص139. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.