بخاری یکی از محدثان و کسانی است که عمر خود را در جمع آوری احادیث صرف کرد و در این موضوع جای هیچ شک و شبهه نیست. اما سخن در این است که آیا بخاری در جمع آوری و نقل حدیث، همه راویان را به یک چشم می‌دیده و هر حدیث صحیحی را بدون در نظر گرفتن جنبه اعتقادی راوی، در کتاب خودش می‌آورده؟ یا اینکه فقط به نقل حدیث از راویان با گرایش خاص بسنده می‌کرده است؟
باید گفت هم بخاری و هم مسلم که متاسفانه وهابیت اکثر قریب به اتفاق روایاتشان را از منابع روایی این دو شخص می‌گیرند، به جای رجوع به اهل بیت، به سراغ دیگر افراد از جمله نواصب، ضعفای در نقل روایت، طرد شدگان در علم حدیث و از جمله اسماعیل بن ابی اویس اصبحی [1] ... می‌رفتند.
گفتنی است «اسماعیل بن ابی اویس اصبحی» فردی است که دشمنی او با اهل بیت و لعن او به امیرالمومنین در بالای منبر و تحریک عایشه در ممانعت از دفن پیکر امام حسن (علیه السلام) در کنار قبر جدش رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) از جمله قضایای مشهور تاریخی است.
از این گذشته مگر بزرگان اهل سنت برای صحابه جایگاهی بسیار بالا (حتی بالاتر از ائمه علیهم السلام) قائل نیستند؟ چگونه است که بخاری از مروان بن حکم که قاتل طلحه بوده روایت نقل کرده‌اند؟ ولی ابو لؤلؤ که قاتل عمر بوده در عین حال بخاری از او نقل حدیث نکرده!
آیا این رویه را نمی‌توان تفاوت در دشمنی و دوستی با امیرالمومنین (علی علیه السلام) دانست؟ مروان بن حکم  گرچه قاتل طلحه است اما برای نقل روایت از وی همین مقدار که دشمن امیرالمومنی باشد برای بخاری کافی است.
پی‌نوشت:
[1]. ابو عبد الله البصری الزهری، دار النشر، بیروت، ج3، ص223