تنها به صرف ادعای مسلمانی یا دین‌داری توسط شخص یا اشخاصی، نمی‌توان آنان را دین‌دار و مسلمان واقعی نامید. خداوند در قرآن کریم مرز اسلام و ایمان را از یکدیگر جدا نموده است: «عرب‌هاى باديه‌‏نشين گفتند: (ايمان آورده‌‏ايم‏.) بگو: شما ايمان نياورده‌‏ايد، و بگوييد اسلام آورده‌‏ايم، اما هنوز ايمان وارد قلب شما نشده است! و اگر از خدا و رسولش اطاعت كنيد....»[سوره حجرات/14] در این آیه خداوند شرط قبولی دین‌داری را عمل به دستورات الهی و پیامبر اکرم می‌داند.
در بین همه دستورات اسلامی، دستور اشاعه رحمت و مودت در بین انسان‌ها جلوه دیگری دارد: «و تو را جز رحمتى براى جهانیان نفرستادیم.»[سوره انبیاء/۱۰۷]
و پیامبر گرامی اسلام نیز که طبق آیات قرآن کریم اطاعت از وی واجب است می‌فرماید: «خون، مال، ناموس و همه چیز مسلمان بر مسلمان حرام است.»[صحیح مسلم، ج4، ص1986]
بنابراین آیا کسانی‌که از این دستورات سرپیچی می‌کنند و بذر کینه و خشونت در دنیای اسلام می‌کارند را می‌توان دین‌دار و مومن واقعی نامید؟

پی‌نوشت:

صحیح مسلم، تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، بی‌تا، ج۴، ص ۱۹۸۶. «کلُّ المسلمِ علی المسلمِ حرامٌ دمُه و مالُه و عِرضُه.»