پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در این مقاله برآنیم تا به طور خلاصه ادعاهای احمدالحسن بصری که مورخ 27 شوال 1424 هجری از طریق پایگاه اینترنتی وی خطاب به علما و مراکز دینی صادر شده و نیز در برخی منشورات آنان موجود است را چنین بیان کرد:

- ادعای «ارتباط با امام زمان» و «نیابت خاص» در آغاز کار.
- ادّعای گزاف عصمت.
- پس از گذشت چند سال، ادعای »فرزندی امام زمان» نمود.
- پس از مدتی ادعای «صاحب امر بودن»، ادعا نمود پس از وفات امام زمان (عج) به عنوان امام و خلیفه حکومت را به دست خواهد گرفت.
- او خود را حجت خدا بر خلق و پس از اهل‌بیت (علیهم السّلام) اعلم الناس به قرآن، تورات و انجیل خواند و به همین‌رو، اوامری مبنی بر لزوم عدم تقلید از مراجع عظام صادر نمود و با وجود کذب بودن ادعاهایش و عدم برخورداری از پایه‌ی علمی مناسب، اما با علم اصول، فلسفه، منطق، «رجال و سندشناسی» به مخالفت و این دروس را بدعت خواند و در همین راستا او با اهانت به ساحت مرجعیت و آمریکایی خواندن آنان، خواستار از بین رفتن آنان شد؛ خصوصا از آن‌جا که وجود چهره‌ی شاخص آیت الله العظمی سیستانی را بزرگ‌ترین مانع پیشبرد نقشه‌های شوم خود می‌دید تلاش وسیعی را در تخریب چهره‌ی وی به کار گرفت.
- در اواخر سال 1999 میلادی و در سن 29 سالگی، ادّعا نمود به امر امام مهدی به نجف اشرف هجرت کرده تا روش تدریس در حوزه‌ی علمیه را که دارای خلل بزرگی است، اصلاح نماید؛ چرا که حوزه‌ی علمیه به جای توجه و تمرکز بر ثقلین یعنی قرآن و حدیث اهل‌بیت (علیهم السّلام) به تدریس و آموزش منطق، فلسفه، اصول فقه، علم کلام (عقائد)، فقه (احکام شرعی)، رجال (سندشناسی) و زبان عربی، می‌پردازند که چون بدعت است باید اصلاح گردد.

و بسیاری از ادعاهای پوچ و واهی دیگر نظیر آن که او نخستین شخص از 313 نفر یار امام زمان و فرمانده آنان است، او فرستاده از سوی امام حجت، حضرت مسیح و حضرت الیاس و شبیه آن فردی است که به جای عیسی به صلیب کشیده شده و همراه با انبیای گذشته بوده و اکنون رجعت نموده؛ دو فرد با عنوان «دابة الارض» وجود دارد، یکی امیرمؤمنان و دیگری اوست و او کسی است که در زمان حاضر صاحب بیرق پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است، به این دلیل که بر روی پرچمش نوشته شده «البیعة لله»؛ مهر نبوت را بر پشت خود دارد و خلاصه این که اگر شیعیان دعوت او را نپذیرند همه‌ی آنان مستحق عذاب الهی خواهند بود.[1]

پی‌نوشت:

[1]. برای مطالعه بیشتر به کتاب شبهات مهدویت سید مجتبی عصیری ص 172 مراجعه فرمایید.