پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ با نگاهی به تاریخ می بینیم همه ی فرقه ها و نحله ها برای نشان دادن جایگاه خود و اینکه از دیگران ممتاز باشند، عقاید و یا مقررات خاصی را وضع کرده و خود را پایبند به آن نشان داده اند. ایشان سعی کرده اند که اهتمام به این قوانین و عمل به آن را سرلوحه ی کار خویش قرار بدهند تا هم خود را به رخ مخالفین هم مسلک بکشند و هم این روش را شیوه ی جذبی برای عوام و بی اطلاع ها قرار بدهند.
ایشان به زعم باطلشان با این کار و قانونمند نشان دادن خویش قصد دارند، از معرض اتهام منحرف بودن بگریزند! که این نشدنی است.
یکی از اقدامات ایشان در مسلک تصوف این است که فرقه و سلسله ی خود را یداً به ید و صدراً به صدر به مأخذ نبوت و ولایت متصل کنند و درباره ی این مهم، سخن های زیادی از بزرگان ایشان ثبت شده است.
ملا سلطان گنابادی قطب اعظم فرقه ی گنابادیه ،عمده ی براهین بر شیخوخیت و پیروی کردن از ایشان را نص صریح مشخص می کند، که مدعی قطبیت باید یداً به ید و صدراً به صدر از منبع نبوت و مخزن ولایت اخذ نموده باشد[1]
وی دستگیری و اخذ بیعت از مردم را به غیر از این مسیر امری باطل دانسته و شخص مدعی را بدترین خلق خدا و خبیث ترین ایشان! معرفی می کند.[2] محمدحسن گنابادی قطب دیگر این سلسله بر همین داستان تاکید می کند و می نویسد: در زمان غیبت، در طریقت در سلاسل فقر مدرک اصلی، اجازه و نص است که یداً به ید به معصوم برسد.[3] سایر اقطاب فرقه نیز این امر را مهم دانسته و شرط حیاتی برای سلسله و جواز شرعی برای ارشاد می دانند.[4]
اما با اندکی دقت اشکالات اساسی را در این سلسله سند اقطاب صوفیه می بینیم که به هیچ وجه قابل توجیه نیست!
صوفیه باید برای اثبات ادعا، به چند سوال پاسخ گوید:
1- چرا معصوم علیشاه و نورعلیشاه که عنوان قطبیت ندارند، در شجره واقع شده اند؟
2- ایشان در زمان حیات شاه علیرضا دکنی مرده اند، پس با چه مدرکی برای حسینعلی شاه اصفهانی ادعای قطبیت کرده اند؟
ملاسلطان گنابادی می نویسد: نورعلیشاه ... به خلافت معصوم علیشاه دکنی دعوت می نمود و آن حضرت، فرستاده ی جناب شاه علیرضا دکنی بود.[5]
این اعتراف بیان می کند که نورعلیشاه اصفهانی در مقام ماذونین بوده که به قطب وقت دعوت می کرده است و چنین مقامی، خود شایستگی جایگاه قطبیت ندارد؛ پس چطور در شجره نام برده شده است؟
صوفیه سوال دیگی را پاسخ بدهد.
بنابر اظهارات خود ایشان که شرعی بودن دستگیری و قطبیت در گرو سند یداً به ید است، اجازه نامه و سند مست علیشاه مبنی بر قطبیت کجاست؟!
مگر صوفیه او را در سلک اقطاب نمی نویسند؟ مگر نام وی در سلسله الاولیا نیامده است؟! پس اگر سندی هست، چرا آن اجازه نامه را رونمایی نمی کنید؟
منبع:
1- ولایت نامه ص 240
2- همان ص 223
3- نامه های صالح ص 189
4- فرقه ی گنابادی/ علوی طباطبایی ص 31
5- ولایت نامه  ص242