پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در طول تاریخ، اسلام مورد هجمه بوده است، اما شاید مهلک‌ترین ضربه‌ها، از ناحیه مسلمانان خشک مقدس، به اسلام وارد شده باشد. اولین و کاراترین ضربه از ناحیه کسانی به پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) وارد شد، که از نزدیک‌ترین افراد به او بودند. کسانی‌که از سرداران و بزرگان صحابه بودند. کسانی‌که در میان مسلمانان مورد احترام بودند. زاهدانه زندگی می‌کردند، اما چون فهم درستی از دین، وحی و اسلام نداشتند، مهلک‌ترین ضربه را به پیامبر (صلی الله علیه و آله) وارد کردند.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) در بستر بیماری افتاده بود، که جمعی از صحابه به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله) رسیدند، رسول الله فرمودند: «ائْتُونِي بِكِتَابٍ أَكْتُبْ لَكُمْ كِتَابًا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ أَبَدًا.[1] کاغذ و قلمی بیاورید، تا چیزی بر آن بنویسم که تا ابد گمراه نشوید.» در این هنگام خلیفه دوم صدایش را بلند کرد و گفت: پیامبر (صلی الله علیه و آله) حالش خوب نیست، او هذیان می‌گوید، کتاب خدا ما را بس است، با وجود کتاب خدا دیگر چه نیازی به سخن او داریم.[2]
او اگر چه از صحابه نزدیک پیامبر بود و در خیلی از غزوات شرکت کرده بود و برای اسلام شمشیر زده بود، اما نمی‌دانست که پیامبر (صلی الله علیه و آله) قرآن ناطق است، و سخن رسول الله، سخن خداست، بلکه سخن پیامبر (صلی الله علیه و آله) مفسر و مبین دین خداست. چون چنین آگاهی نداشت، باعث شد که دین اسلام دچار تفرقه شود.
مدتی گذشت، خلیفه سوم نیز حکومت کرد، تا این‌که مردم به خود آمدند و متوجه شدند، که چه ضرر و زیانی مرتکب شده‌اند. به درب خانه امیرالمومنین، علی (علیه السلام) آمدند و به زور با حضرت علی (علیه السلام) بیعت کردند. حضرت وقتی اصرار مردم را مشاهده کرد، امر خلافت را پذیرفت، اما تاریخ دوباره تکرار شد و عده‌ای مسلمان مقدس‌نمای افراطی، در مقابل حضرت قرار گرفتند و فهم ظاهری خود را بر فهم قرآن ناطق برتری دادند. هنگامی‌که معاویه با نیرنگ عمروعاص قرآن‌ها را بر نیزه زد، عده‌ای از سربازان علی (علیه السلام) در مقابل او صف کشیدند و شمشیر بر افراشتند و گفتند: باید دست از مبارزه بردارد و الا او را خواهند کشت. آن‌ها متوجه نبودند، که علی (علیه السلام) قرآن ناطق است، سخن علی (علیه السلام) سخن خداست. حضرت را به صلح مجبور کردند و در نهایت، برادر و وصی رسول الله را، در 19ماه مبارک رمضان در محراب عبادت به شهادت رساندند.[3]
و امروز نیز عده‌ای مسلمان افراطی با توهین و فحاشی به مقدسات شیعه و سنی، در مقابل ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت الله خامنه‌ای (مدظله العالی) قرار گرفته‌اند و موجبات تفرقه و قتل و خون‌ریزی مردم را  فراهم می‌آورند. کسانی‌که فتوای رهبر انقلاب مبنی بر حرمت توهین به مقدسات اهل سنت را، دست‌خوش ظاهر بینی خود قرار داده‌اند و کاسه داغ‌تر از آش شده و موجبات تفرقه و افتراق امت اسلام را بیشتر از پیش فراهم می‌کنند.

پی‌نوشت:

[1]. محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري الجعفي، الجامع الصحيح المختصر، ج 3، ص1111، ح 2888، كتاب الجهاد والسير، باب 176، باب هَلْ يُسْتَشْفَعُ إِلَى أَهْلِ الذِّمَّةِ وَمُعَامَلَتِهِمْ، بیروت: دار ابن كثير، اليمامة، 1987، تحقيق: د. مصطفى ديب البغا.
مسلم بن الحجاج أبوالحسين القشيري النيسابوري، صحيح مسلم، ج 3، ص1259، ح1637، كتاب الوصية، باب ترك الوصية لمن ليس عنده شيء، بیروت: دار إحياء التراث العربي، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي.
[2]. رفتار دو خلیفه در لحظات پایانی عمر پیامبر (ص).
[3]. انتهاى خلافت به اميرالمؤمنين على (ع) و روش آن حضرت.

نویسنده: مجتبی محیطی