پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ احمد بن حنبل که از علمای بزرگ اهل سنت است در چندین کتاب خود به دفاع از مذهب شیعه می‌پردازد و با عباراتی زیبا از امام علی (علیه السلام) دفاع می‌کند. در این نوشتار به بررسی چند گفتار از این عالم اهل سنت در این زمینه می‌پردازیم.
- على (علیه السلام) خلافت را زينت داد. عبد الله فرزند احمد بن حنبل مى‌گويد: «روزى در محضر پدرم بودم گروهى از ساكنان محله كرخ بغداد بر او وارد شدند، و درباره خلافت‏ خلفاى چهارگانه زياد سخن گفتند، پدرم رو به آنان كرد و گفت: درباره على (علیه السلام) و خلافت او سخن زياد گفتيد، آگاه باشيد، خلافت، على (علیه السلام) را زينت نداد، على (علیه السلام) بود كه به خلافت زينت‏ بخشيد.»[1] چه تعبیر زیبایی «على (علیه السلام) بود كه به خلافت زينت‏ بخشيد». حکومت در نزد علی (علیه السلام) ارزشی نداشت، این علی (علیه السلام) بود که با عدالت خود به خلافت زینت بخشید. امام در جمله‌‌ای درباره بی‌ارزشی حکومت می‌فرماید: «به خدا سوگند، همين كفش بى‌ارزش، برايم از حكومت بر شما محبوبتر است، مگر اينكه با اين حكومت، حقى را به پا دارم و يا باطلى را دفع نمايم».
- درباره هيچ كس به اندازه على (علیه السلام) روايات صحيح موجود نیست. احادیث زیادی درباره فضائل خلفای سه گانه وجود دارد، اما می‌گوییم هیچ حدیث صحیح السندی درباره فضائل خلفای سه گانه وجود ندارد، چرا که احادیثی که اثبات فضیلت برای خلفا می‌کند همگی معارض با احادیث دیگر (احادیثی که از خلفا مذمت شده است) می‌باشند. با توجه به اين سخن، پسر احمد مى ‏گويد: « روزى از پدرم شنيدم كه مى‏‌گفت: «درباره فضيلت هيچ يك از صحابه، به اندازه على، روايت صحيح نقل نشده است.»
- هيچ كس را با خاندان على (علیه السلام) نمی‏‌توان سنجيد. «به پدرم گفتم : در باره صحابه چه نظرى دارى، گفت: در خلافت، ابو بكر و عمر و عثمان برترند، گفتم: پس على (علیه السلام) چگونه است؟ در پاسخ گفت: فرزندم، على ( علیه السلام) از خاندانى است كه هيچ كس را با ايشان نمى‌توان سنجيد.
- على (علیه السلام) قسيم الجنة و النار است. «يكى از شاگردان احمد بن حنبل به نام احمد بن منصور می‌گويد: نزد استادم بودم كه مردى از او پرسيد: حديثى كه مى‌گويد على (علیه السلام) تقسيم كننده دوزخ است چيست؟ احمد در پاسخ گفت: چه اشكال دارد مگر پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) طبق نقل به على (علیه السلام) نگفته است تو را جز مؤمن دوست نمى‌دارد، و تو را جز منافق دشمن نمى‌‏دارد. سؤال كننده گفتار احمد را تصديق كرد، آنگاه ميان آن دو سؤال وجوابى به شرح زير رد و بدل شد. احمد گفت: جاى مؤمن كجاست؟ مرد در پاسخ گفت: در بهشت است. بار ديگر احمد پرسيد: جاى منافق كجاست؟ آن مرد در پاسخ گفت: در دوزخ است. احمد از دو اعتراف اين مرد نتيجه گرفت پس على (علیه السلام) تقسيم كننده دوزخ است‏ يعنى وجود على (علیه السلام) در عالم آفرينش و مهر ورزيدن بر او يا ابراز خشم بر وى طبيعتا افراد را دو دسته كرده، سرنوشت دسته نخست‏ بهشت و سرنوشت گروه دوم را دوزخ قرار داده است.[5]

پی‌نوشت:
[1]. احمد بن حنبل، المدخل إلى مذهب الإمام أحمد بن حنبل ج1 ص84، المؤلف: عبد القادر بن أحمد بن مصطفى بن عبد الرحيم بن محمد بدران، المحقق: د. عبد الله بن عبد المحسن التركي، الناشر: مؤسسة الرسالة، بيروت، الطبعة: الثانية، 1401.
[2]. صبحی صالحی، ترجمه نهج البلاغه، خطبه ۳۳
[3]. ابن جوزی، مناقب الإمام أحمد ج1 ص220 ، المحقق: د. عبد الله بن عبد المحسن التركي، الناشر: دار هجر، الطبعة: الثانية، 1409 هـ، عدد الأجزاء: 1.
[4]. همان ج 1 ص 291
[5]. گنجی شافعی، کفایه الطالب ص 71، تحقیق، محمد هادی الامینی