در حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت شده که می‌فرماید: «ان الله اذا احب عبداً دعا جبرئیل فقال یا جبرئیل انی احب فلاناً فاحبه قال فیحبه جبرئیل ثم نادی فی اهل السماء ان الله یحب فلاناً فاحبوه قال فیحبه اهل السماء ثم یوضع له فی الارض.[1] یعنی هنگامی که خداوند کسی از بندگانش را دوست بدارد به جبرئیل می‌گوید من فلان کس را دوست دارم پس او را دوست بدار، جبرئیل او را دوست خواهد داشت، سپس در آسمان‌ها ندا می‌دهد که ای اهل آسمان، خداوند فلان کس را دوست دارد و به دنبال آن همه اهل آسمان او را دوست می‌دارند، سپس پذیرش این محبت در زمین منعکس می‌شود.»

پس می‌بینیم پذیرش محبت در آسمان‌ها باعث دوست داشتن پیامبر در روی کره زمین است، لذا در ادیان دیگر و خصوصاً در دین اسلام با تمام فرقه‌هایش این محبت پیامبر در دلها موج می‌زند، چرا که او رحمة للعالمین است. حضرت علی(علیه السلام) هم در مورد عملکرد و رفتار انسان‌ها می‌فرماید: «خالطوا الناس مخالطة ان متم معها بکوا علیکم وان عشتم حنوا الیکم.[2] یعنی با مردم چنان زندگی کنید که اگر مردید بر شما بگریند، و آنگاه که در کنار آنان بسر می‌برید به شما عشق بورزند.» پس این روایت دلالت می‌کند که پیامبر از دوران طفولیت و جوانی و بزرگسالی و تقریباً تا به سن پیری چنان در میان مردم زندگی و رفتار نمود، که حتی دشمنان سرسخت پیامبر که قوم یهود بودند هم شیفته اخلاق او می‌شدند، و به دین اسلام می‌پیوستند، که نمونه‌های آن در کتب تاریخی فراوان به چشم می‌خورد.

پس اخلاق خوب و عملکرد شایسته، خود معجزه‌ای است از طرف پیامبر دوستی‌ها، پیامبری که محبوب دل‌هاست، پیامبری که رسالتش تکمیل کننده فضائل اخلاقی پیامبران گذشته بود و بی‌جهت هم نبود که خداوند در ستایش از او فرمود: «انک لعلی خلق العظیم.[قلم/29] یعنی تو صاحب اخلاق عظیم و برجسته‌ای هستی.» از آیه استنباط می‌شود که پیامبر در مقابل مخالفان از هر گروه و حزبی واکنش بزرگوارانه داشته و این اخلاق بلند پیامبر اکرم در تمام ابعاد چه در زمان حیات و چه در زمان ممات در تمامی عرصه‌ها نمایان است.

در روایتی از امام حسین(علیه السلام) آمده است که می‌فرماید: «از پدرم امیرالمومنین علی (علیه السلام) درباره ویژگی پیامبر و اخلاق او سؤال کردم و پدم مشروحاً به من پاسخ داد که : «کان دائم البشر، سهل الخلق، لین الجانب، لیس بفظ و لاغیظ و لاضحاک و لا فحاش و لاعیاب ولا مداح یتغافل عما لایشتهی فلا یوس منه و لا یخیب فیه موملیه.[3] یعنی پیامبر با همنشینان همیشه خوشرو، آسان گیر و ملایم بود، هرگز خشن، سنگدل پرخاشگر، و بدزبان و عیب‌جو و متملق نبود، هیچ کس از او مأیوس نمی‌شد، و هرکس به منزل او می‌رفت، ناامید برنمی‌گشت.»

و حال در این برهه از زمان که دشمنان اسلام بر علیه پیامبر اکرم هجمه می‌کنند، و او را پیامبر خشونت و دین او را غیرمعقول معرفی می‌کنند، به این است که این پیامبر خاتم(صلی الله علیه و آله‌ و سلم) آن پیامبر خشونت نیست که شما معرفی می‌کنید، و این دین تمام و کامل هم آن دینی نیست که شما آن را سست می‌پندارید، تا از آب گل‌آلود ماهی بگیرید، و به نفع تفکرات بی‌اساس خود و به ضرر اسلام حرفی بزنید، و جهانیان را از این دین منزوی کنید. و از طرف دیگر بر مردمان جهان، آنانی که به دنبال حقیقت و کرامت انسانی هستند، هم لازم است که اسلام ناب محمدی و سیمای پیامبرخاتم(صلی الله علیه و آله و سلم) را از ریشه و اصل بشناسند تا افکارشان با تبلیغات مسموم مستکبران زورگو و بی‌خرد عالم آلوده نشود، چرا که در این زمان شاهد اسلام ستیزی با تأمین بودجه‌های کلان و تبلیغ گسترده توسط مستکبران هستیم. اگر هم شاهدی مثل گروهای افراطی همانند القاعده و داعش و... را که با نام اسلام تمام فجایع غیر انسانی و اخلاقی را انجام می‌دهند را بیان می‌کنند، باید گفت: اینان طبق نظر تمام علمای مذاهب اسلامی مسلمان نیستند، و بویی از اسلام‌ ناب‌ و‌ اصیل نبرده‌اند. اینان فقط در ظاهر، تظاهر به اسلام می‌کنند، تا به خواسته‌ها و امیال‌های غیرانسانی خود برسند، که این هم ساخته و پرداخته دست دشمنان اسلام است. و تمامی مسلمانان جهان از آنها مبری و بیزارند. ما پیرو الگوهای اخلاقی امامان خود، خصوصاً پیامبر محبت و دوستی هستیم، باشد تا آنان با دیده‌ای باز و آگاهی کامل او را بشناسند و پیامبر را الگوی شاخص در زندگی خود قرار دهند... آمین.

پی نوشت:

[1]. صحیح بخاری، بخاری، بیروت، داراحیاء التراث العربی، (1422هـ/2001م). باب ذکر ملائکه، ج10 ص486 ح2970.
صحیح مسلم، مسلم، بیروت، دار احیاء التراث العربی، (1420هـ/2000م)، باب مقة الله تعالی، ج2 ص387 ح11.
[2]. نهج‌البلاغه، سید رضی، تهران، انتشارات اسوه، (1386)، حکمت10.
[3]. سنن النبی، علامه طباطبایی، تحقیق محمد هادی فقهی، تهران، انتشارات اسلامیه، (1354)، ص52.