اسلام ناب
از جمله فضائلی که برای ظهور موفور السرور امام عصر (عج) بیان شده، برابری مؤمن منتظر، با رزمنده در میدان است؛ اما انتظار امام زمان (عج) سبب آن می‌شود که در جامعه یک‌دستی پدیدار شود و این فضیلت سبب می‌شود تا جامعه برای حل مشکلات خود اقدام کند؛ زیرا انسان مؤمن، می‌داند در میدان جهاد به پیروزی خواهد رسید.
حضرت مهدی (عج) تکمیل کننده مأموریت پیامبر اکرم (ص) است و وقتی که ظهور کند، تمام زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد؛ کسی که خداوند، وعده او را به همه امّت‌ها داده که عقاید مردم را به وجود او جمع کند و مردم را از تفرقه برهاند و به وسیله او زمین را از عدل و داد پر کند؛ لذا این عید، عید تمام بشر است و می‌توان آن را برتر از دیگر اعیاد دانست.
کسانی‌که معتقدند امام زمان (عج) ظهور خواهد کرد و منجی عالم بشریت است و اعتقاد دارند در نیمه شعبان به دنیا آمده است، باید علاوه بر یاد امام زمان (عج) در تمام سال، این روز را نیز به طور ویژه بزرگ بدارند؛ عموم مردم، به وظیفه خود، به خوبی عمل می‌کنند و علما نیز اگر بخواهند جامعه با فرهنگ مهدویت آشنا شود، باید تلاش کنند تا مردم، نسبت به مسئله فرج و انتظار ظهور امام زمان (عج)، اهتمام و حساسیت خاصی داشته باشند.
دعا، یکی از راه‌هایی است که هر انسانی را از گرفتاری و ناامیدی رهایی می‌بخشد؛ دعا برای ظهور امام عصر (عج) باعث می‌شود تا امید به جامعه انسانی دمیده شود و هر انسانی از ناامیدی به سوی امید، رهایی پیدا کند.
اهل بیت (ع) مظهر علم الهی هستند و گستره علم ائمه اطهار(ع) نیز همه نظام هستی را در بر می‌گیرد، لکن باید توجه داشت که علم الهی، استقلالی و ذاتی بوده، اما علم ائمه اطهار(ع)، تبعی و عرضی و غیری است و به منبع لایزال علم الهی مرتبط است.
انتظار فرج پیامدهای مثبتی را برای شخص منتظر به دنبال داشته و ویژگی های مثبت اخلاقی و روحی از جمله رهایی از ترس و اندوه را در فرد منتظر پرورش می دهد زیرا منتظر حقیقی از اولیای الهی است و خداوند خود وعده رهایی از ترس و اندوه را به ولی خود داده است.
معنای لغوی مهدویت، اگر این واژه را مصدر صناعی بدانیم، به معنای «مهدوی بودن» خواهد بود و اگر صفت نسبی بدانیم، منتسب به حضرت مهدی (عج) خواهد بود که با تاء تأنیث، صفت برای موصوف محذوف می‌گردد و با موصوفاتی از قبیل «عقیده» یا «طریقه» به معنای عقیده مهدویت و طریقه مهدویت خواهد شد.
مهدویت در اصطلاح، مکتب یا مذهب و یا عقیده‌ای است که به حضرت مهدی (عج) منتسب باشد؛ عقیده‌ای که معتقد به آن، در رفتار، گفتار و افکار خویش از امام مهدی (عج) که فرزند امام حسن عسکری (ع) است، پیروی می‌کند. مهدویت، موعودباوری به معنای اعتقاد به یک نجات بخش است که در آخرالزمان برای نجات و رهایی انسان‌ها و برقراری صلح و عدالت خواهد آمد.
سرانجام نظام اجتماعی انسان‌ها را نظامی توحیدی تشکیل می‌دهد که بر نظام شرک و طاغوت غلبه کرده و پیروزی از آنِ صالحان و راستگویان خواهد بود و همانطور که وعده داده شده، حکومت الهی در آخر الزمان محقق خواهد شد که حکومت حق است و باطل در برابر آن تابِ مقاومت ندارد و مانند کف‌های روی آب از بین خواهد رفت و پوشالی بودنش مشخص خواهد شد. در نهایت حق بر باطل پیروز است.
در دنیای کنونی ناامیدی به مثابه روح حاکم بر برخی از انسان‌ها حاکم شده است؛ این مشکل مسلتزم راه حلی است که در پرتو آن، امید دوباره در روح جوامع تزریق شود. دین اسلام، راه حل این مسئله را آمدن امام زمان (عج) می‌داند.
هر یک از ادیان الهی مثل اسلام، آئین و روش خاصی برای ازدواج دارند و جایگاه متفاوتی برای ازدواج قائل هستند. در عین اینکه در انجیل تجرد بر ازدواج اولویت داده شده، اما مسیحیان کاتولیک، ازدواج را یکی از آیین های مقدس خود می‌دانند. در یهودیت نیز ازدواج و تأهل، وضعیت آرمانی مردان تلقی می‌شود نه زنان. زنان مکلف به ازدواج نیستند؛ زیرا وظیفه داشتن فرزند تنها بر عهده مردان است.
ائمه معصومین (ع) دروازه فیض هستند؛ همانطور که در دعای ندبه می‌خوانیم :«کجاست دروازه الهی که از آنجا وارد می‌شوند.» و در زیارت آل یاسین می‌خوانیم: «سلام بر تو ای دروازه رحمت خدا!» انتظار ظهور چنین شخصیتی، امید آفرین بوده و منتظر را به کوشش برای تحقق ظهورش وا می‌دارد.
محبت به امام زمان (عج) وظیفه‌ای است که پیامبر اکرم (ص) به دستور خداوند از ما خواسته است؛ محبت نیز تابع معرفت و شناخت است و هر چه شناخت بیشتر شود، محبت شدیدتر خواهد بود؛ بنابراین منتظِر باید شناخت خود را به امام زمان (عج) کامل کند تا محبت امام در او پدید آید.
منتظران واقعی حضرت مهدی (عج)، لازم است بین خود و امام خود سنخیت ایجاد کنند؛ این سنخیت از طریق تقویت ایمان، تثبیت تقوا، تحکیم فضایل اخلاقی و توسعه درجات معنوی حاصل می‌شود؛ طبق دستور خداوند اگر جزء افراد با ایمان هستیم، باید با تحمل مصیبت‌ها و عمل به واجبات، با امام زمان خود نیز در ارتباط باشیم و خود را به رشته ولایت او ببندیم.