بسیاری از مسلمانان، پس از رحلت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، حقایق زیادی را کتمان کردند که گویا هرگز آنها را از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نشنیده‌اند؛ اما فاطمه سلام‌الله‌علیها نه تنها به خود اجازه چنین کاری نداد، بلکه شجاعانه و به بهانه‌های مختلف، حقایق را پیرامون ولایت و امامت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام اظهار کرد و آنچه را که در این خصوص از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله شنیده بود، برای مردم بازگو کرد.

طرفداران و لیدرهای تشیع انگلیسی در واقع همان ولایتمداران آمریکا و انگلیس هستند.

یکی از سؤالات اهل‌سنت از شیعیان، درباره زمان شکل‌گیری این مذهب است؛ در این کلیپ، به این سؤال پاسخ داده شده است.

تبریک گفتن حاضران به حضرت علی (ع) و بیعت با آن حضرت پس از اتمام خطابه پیامبر (ص) بیانگر آن است که فهم مخاطبان از کل سخنرانی رسول اکرم (ص) مسئله‌ امامت و جانشینی بود؛ زیرا اگر محور خطابه، صرفاً برطرف کردن شکایاتی از حضرت علی (ع) و امر به دوستی نسبت به آن حضرت باشد، تبریک و بیعت اصلاً معنا نداشت.

از جمله اعتقادات حکمی زاده، انکار امامت و فضائل حضرت علی (ع) است؛ وی در این باره می‌نویسد: اگر امامت اصل چهارم از اصول مذهب است، چرا خدا چنین اصل مهمی را در قرآن بیان نکرده است؛ در پاسخ وی می‌گوییم: لازم نیست حتماً به صراحت نام امام در قرآن ذکر شود، بلکه ذکر اوصاف امام در قرآن که به اجماع علمای امت، اختصاص به آن حضرت دارد، دلالت بر این امر می‌کند.

شبهه کرده اند که از سال ۱۳۷۱ كارشناسان مجلس شورای اسلامی، پس از ۱۴۰۰ سال پی بردند که حضرت فاطمه (س) فوت نکرده، بلكه شهید شده است و از این پس در تقویم‌ها به جای وفات، شهادت بنویسند. پاسخ: اینکه در تقویم به جای شهادت وفات نوشته باشند، دلیل بر عدم شهادت حضرت زهرا (س) نیست؛ کلمه وفات هم شامل مرگ طبیعی و هم شهادت می‌شود و برای سایر شهدا نیز به کار برده شده است.