یکی از مجریان شبکه وهابی در پاسخ به نظر یک بیننده، درباره عملکرد حکومت شیعه گفت: «اگر به آنها گفته شود از یزید تعریف و تمجید کنید پول می‌دهیم، آنان به اولِ اسم یزید امام و به آخر آن علیه‌السلام می‌افزودند و نام میادین شهر را امام یزید می‌گذاشتند». در پاسخ می‌توان گفت، این اتهام به شیعه نمی‌چسبد و در واقع روش برخی از وهابیون است.

از برکات دوران حیات طیبه‌ی امام صادق (ع) تربیت شاگردانی است که هر کدام، از سرشناسان دوران خود بودند. وهابیون ادعا می کنند اگر برای امام صادق (ع) شاگردانی شیعه مذهب وجود داشته، چرا از آنان اثری وجود ندارد؟ درحالی که هشام بن حکم از اصحاب حضرت بوده که در دوران زندگی خود به دفاع از مذهب تشیع پرداخته است.

وهابیت شبهه کرده اند که چرا امیرمؤمنان علی (ع) از همسرش دفاع نکرد که در پاسخ باید گفت آن حضرت از جانب خدا و رسولش، مأمور به صبر و شکیبایی در برابر این مصیبت‌های عظیم بوده است و طبق همین فرمان بود که دست به شمشیر نبرد.

پاسخ این شبهه وهابیت که چگونه ممکن است از ناحیه برخی از مسلمانان بر فاطمه (س) ظلم و ستم روا شده باشد و بنی هاشم که در شجاعت و قدرت زبانزد بودند از او دفاع نکرده باشند این است که این استبعاد از روی تعصب و جهالت است؛ زيرا رواياتی در منابع معتبر اهل سنت وجود دارد كه دلالت بر هجوم و جسارت برخی از افراد به خانه فاطمه زهرا و امير مؤمنان (‌ع) می‌كند و امیرالمؤمنین (ع) فرمود یاوری جز خانواده‌ام برای دفاع نداشتم.

حادثه جانسوز کربلا مهمترین واقعه ای است که از صدر اسلام تاکنون سبب شده تا مرز بین حق و باطل به طور کامل مشخص باشد؛ اما مفتیان وهابی ادعا کرده اند که امام حسین (ع) قصد بیعت با یزید داشتند. در پاسخ باید گفت، در منابع روایی اهل سنت و شیعه کلماتی از امام وجود دارد که نشان از پذیرش جنگ و عدم بیعت است.

مفتیان وهابی با بیان بدعت دانستن اطعام در مراسم عزاداری، فتوای حرمت برای آن صادر کرده اند؛ در حالی که یکی از سنت های نیکو در میان مسلمانان، اطعام در مراسم عزاداری بود. علاوه بر علمای شیعه، محدثین و مورخین اهل سنت نیز روایاتی نقل کرده‌اند که دلالت بر اهمیت این کار و این سنت حسنه دارد.