برای شناخت یک شخص اهل‌سنت از یک وهابی، کافی است که از او در مورد تقلید سؤال شود؛ اگر خود را پایبند به یکی از مذاهب حنفی، مالکی، شافعی و یا حنبلی دانست، او اهل‌سنت است و اگر گفت که ما تابع کتاب و سنت هستیم؛ او وهابی و یا دست‌کم، وهابی زده است.

رسول مکرم اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) همواره جایگاه والایی در میان مسلمانان دارند. این امر باعث شده است تا مسلمانان هنگام درخواست حاجات خود، نه تنها ایشان را واسطه در محضر پروردگار بدانند، بلکه ایشان را مجرای فیض الهی بدانند و از شخص پیامبر درخواست برطرف شدن مشکلاتشان را بکنند.

از جمله مواردی که وهابیان در مورد آن با نظر شیعه و اهل سنت مخالف است، مساله‌ی تبرک جستن به قبور و خاک قبر اولیاء الهی است. لذا شرطه‌های سعودی از تبرک زائران به قبر پیامبر (ص) جلوگیری می‌کنند، در حالی‌که سمهودی می‌گوید مسلمانان اجماع دارند بر این مساله که می‌توان به خاک قبر حضرت حمزه تبرک جست، چه رسد به قبر پیامبر(ص).

روایت عثمان بن حنیف، یکی از روایاتی است که بر مشروعیت توسل به ذات اولیاء الهی دلالت می‌کند؛ با توجه به اینکه بسیاری از حدیث شناسان مطرح اهل سنت، چون حاکم نیشابوری، ابن حبان، ابن خزیمه و احمد بن صدیق غماری به صحت سند این روایت تصریح کرده‌اند؛ ادعای بن عثیمین مبنی بر ضعف سند این روایت، مردود و ناصواب است.

برخی از وهابیان معتقدند که علم غیب مربوط به آینده مخصوص خداوند متعال است در حالی که در روایات بخاری آمده که پیامبر اخبار از غیب داده‌اند همانند نزول حضرت عیسی در زمان ظهور امام الزمان است.

استغاثه به بزرگان اسلام، از باورهای مسلمانان است که هموار بر آن تأکید داشته‌اند؛ اهل‌سنت مالکی نیز با پایبندی به مبانی اسلامی، افزون بر مهر صحت بر استغاثه، به شدت در مقابل فرقه وهابیت ایستاده و این گروه را که منکر استغاثه است، خوارج خوانده‌اند.