یکی از سؤالاتی که همواره از سوی مخاطبین صفحه اینستاگرامی طریقت‌نامه مطرح می‌شود، فرق میان اهل‌سنت و وهابیت است. اساساً چه تفاوتی میان اهل‌سنت و گروه وهابیت است؟ آیا این دو یکی هستند و یا میان این دو گروه تفاوت وجود دارد؟
در پاسخ باید گفت که وهابیت از گروه اهل‌سنت جداست، و برای شناخت یک شخص وهابی، باید به موارد ذیل توجه کرد (لازم به ذکر است که وهابیت در موارد ذیل، قائل به تفصیل است و مثلاً توسل را به اقسام مختلف تقسیم می‌کند، اما در نتیجه اهل‌سنت را از دایره اسلام خارج می‌کند):
یک شخص وهابی، منکر توسل است.[1]
یک شخص وهابی، منکر تبرک است.[2]
یک شخص وهابی، منکر استشفاع (طلب شفاعت) است.[3]
یک شخص وهابی، منکر استغاثه است.[4]
یک شخص وهابی، منکر زیارت قبور است.[5]
یک شخص وهابی، منکر بنای بر قبور است.[6]
یک شخص وهابی، منکر نذر و ذبح برای غیر خداوند است.[7]
یک شخص وهابی، منکر شد رحال است.[8]
یک شخص وهابی، منکر سوگند به غیر خداوند است.[9]
یک شخص وهابی، منکر برگزاری جشن میلاد برای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و بزرگان دین است.[10]
یک شخص وهابی، منکر نامگذاری به عبدالنبی و... است.[11]

در یک جمع‌بندی کلی باید گفت که وهابیون، با توسعه در مفهوم عبادت، بسیاری از مسائل، هم‌چون توسل، استشفاع و ... را عبادت غیر خداوند می‌دانند و حکم به خروج اهل‌سنت از دایره اسلام می‌دهند؛ این در حالی است که برادران اهل‌سنت در تمام موارد بالا، حکم به صحت داده‌اند.
مثلاً ابن جوزی (510 – 597)، در کتاب «الوفاء بأحوال المصطفی» در مورد استغاثه به قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌نویسد: ابوبکر منقری می‌گوید: من و طبرانی و ابوالشیخ، در حرم پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بودیم که گرسنگی بر ما غلبه کرد. آن روز را گذرانیدم تا این‌که شب شد. من کنار قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) رفتم و گفتم: ای پیامبر خدا! گرسنگی (ما را هلاک کرد) گرسنگی! و بازگشتم. ابوالشیخ به من گفت: بنشین یا روزی ما می‌رسد یا این‌که از گشنگی می‌میریم. ابوبکر می‌گوید: من و ابوالشیخ خوابیدیم و طبرانی نشسته بود و به چیزی نگاه می‌کرد. پس شخصی علوی آمد و درب حرم را کوبید؛ با او دو غلام بودند که در دست هر کدام زنبیلی بود که در آن غذای بسیاری بود. ما مشغول خوردن غذا شدیم و گمان کردیم که غلام باقی‌مانده غذا را با خود بر می‌گرداند؛ اما غلام رفت و باقی غذا را برای ما گذاشت. پس از فارغ شدن از غذا، فرد علوی به ما گفت: «آیا به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شکایت می‌کنید؟ من پیامبر را در خواب دیدم که به من امر کردند که برای شما این غذاها را بیاورم.»[12]

پی‌نوشت:

[1]. بن‌باز، عبدالعزیز، فتاوی نور علی الدرب، تجمیع: محمد بن سعد الشویعر، ج2، ص136و137.
[2]. بن‌باز، عبدالعزیز، فتاوی نور علی الدرب، تجمیع: محمد بن سعد الشویعر، ج2، ص247.
[3]. بن‌باز، عبدالعزیز، مجموعه فتاوی بن‌باز، موقع الرئاسه العامه للبحوث العلمیه و الافتاء، ج16، ص106.
[4]. محمد بن عبدالوهاب، کتاب التوحید الذی هو حق الله علی العبید، عربستان، ص43.
[5]. بن‌باز، عبدالعزیز، فتاوی نور علی الدرب، تجمیع: محمد بن سعد الشویعر، ج12، ص107.
[6]. بن‌باز، عبدالعزیز، فتاوی نور علی الدرب، تجمیع: محمد بن سعد الشویعر، ج2، ص247.
[7]. بن‌باز، عبدالعزیز، فتاوی نور علی الدرب، تجمیع: محمد بن سعد الشویعر، ج2، ص136.
[8]. محمد بن عبدالعزیز بن عبدالله المسند، فتاوی اسلامیه لاصحاب الفضیله العلماء، ریاض، دار الوطن للنشر، چاپ 1، 1413 ه، ج1، ص79.
[9]. بن‌باز، عبدالعزیز، فتاوی نور علی الدرب، تجمیع: محمد بن سعد الشویعر، ج1، ص274.
[10]. ابن‌تیمیه، احمد بن عبدالحلیم، اقتضاء الصراط المستقیم، تحقیق: ناصر عبدالکریم العقل، بیروت، انتشارات دار عالم الکتب، چاپ هفتم، 1419 ه.
[11]. نجدی، محمد بن عبدالوهاب، التوحید، تحقیق: ابومالک الریاشی، مکتبه عبادالرحمن و مکتبه العلوم، باب 49.
[12]. ابن جوزی، ابوالفرج، الوفاء بأحوال المصطفی، الموسسة السعیدیة، ریاض، ج2، ص559.