موضوع ریاضت و ترک لذایذ مادی و تحمل اعمال شاقه از اصولی ترین ریشه های تصوف است که چند نمونه از آن را بیان می کنیم که با ملاحظه آنها خواهید دید چقدر این رفتارها از منطق سلیم عقل و دین فاصله دارد.

از آنجا که تصوف از خارج وارد جامعه ی اسلامی شده و منشا آن رهبانیت مسحیت، افکار و آداب هندی، ایرانی و فلسفه یونان و مخصوصاً نو افلاطونی می باشد و ریشه ی آن کاملاً غیر اسلامی است و از اصول واقعی اسلام، منحرف می باشد.لذا در هیچ یک از مذاهب اسلامی، جایی نداشته و خصوصاً در میان پیروان اهل بیت علیهم السلام هرگز جا باز ننموده است.

سیری کوتاه بر زندگانی حجت الاسلام حاج شیخ محمد مدنی مشهور به ناشر الاسلام گنابادیه

تصوف و راه سلوکی آن مانند خانه عنکبوت سست می باشد و نشانی از مکتب اهلبت و اسلام ناب محمدی ندارد.

عبادت در دین مبین اسلام منحصر به مجموعه شعائری که در بین مسلمانان رایج است و آن را به طور مرتب انجام می دهند و بر خود واجب می دارند نیست، بلکه معنایی بس وسیعی دارد.

یکی از سران صوفیه می نویسد: مشایخ صوفیه در نزاعها و جدالها بین مذاهب مختلف داخل نشده با همه فرق به صلح و صفا سلوک می کردند و نسبت به همه علی السویه مهربان بودند.1
صوفی هیچ عقیده ای را غلط نمی شمارد و اختلاف مذاهب را اختلاف در رنگ و صورت می شمارند و صلح کل را می طلبند.