مبلّغ بهائی در توجیه عجز پیشوایان خود از آوردن معجزه، مدعی شد: خداوند علی‌رغم توانايی مزبور، تمايلی به آوردن معجزات ظاهری ندارد. اما بر خلاف ادعای بهائیت، از کتاب آسمانی قرآن استفاده می‌شود که هیچ پیامبری نیامده مگر آن‌که دعوتش همراه با نوعی معجزه بوده است. لذاست که در قرآن، از معجزات پیامبران، تعبیر به برهان شده است.