نویسندگان بابی و بهائی در تعیین جایگاه محمدعلی بارفروشی (قدوس)، دچار اختلاف شده‌اند. آنان از طرفی بارفروشی را پیرو مسلک باب معرفی و از طرف دیگر، مقام او را برتر از باب می‌دانند. لذا می‌توان گفت سرکردگان دو جریان انحرافی بابیت و بهائیت، به قدری ادعاهای بی‌پایه و اساس داشته‌اند، که حتی خود در تعیین جایگاهشان، در سردرگمی مانده‌اند.

هرچند بزرگان شیخیه تلاش دارند تا مسیر خود را از جریان بابیت جدا نشان دهند، اما ناگزیر وجود عقایدی نظیر رکن رابع و تأویل ماهیت معاد جسمانی، زمینه‌ساز شکل‌گیری فرقه‌ی بابی و بهائی شد. این زمینه‌سازی‌ها سبب شد تا پیشوایان بابی و بهائی به نیکی از پیشوایان شیخیه یاد کنند و علی‌محمد شیرازی، آنان را فرستادگان امام زمان و مبشران ظهور بخواند.

پیشوایان بهائی که به دلیل عدم حقانیت‌شان، قادر به پاسخ درخواست معجزه‌ی مردم نبودند، روی به انکار دلیلیت معجزه آورده و آن را مخالف عقل پنداشتند. این در حالیست که فطرت انسانی اقتضا دارد، شخص مدعی نبوت، توان ارائه‌ی دلیلی بر اثبات حقانیت خود داشته باشد تا از این طریق، مدعیان دروغین از فرستادگان الهی، تمییز داده شوند.

اهل سنت بر این باورند که خلفای غاصب پیامبر عالمان و دانشمندان امت اسلامی هستند و این در حالی است که خودشان معترفند که با وجود حضرت علی(علیه السلام) هیچ جایگاه علمی و... ندارند اما چه میتوان گفت درباره آن کسانی که مانند کبک سر خود را در زیر برف کرده اند و این سخنان آنها را نمیخواهند بشنوند و علم و دانش بیکران حضرت علی را بدانند