علم غیب
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابی‌ها علم غیب را مخصوص خدا می‌دانند و می‌گویند: حتی پیامبر هم علم غیب ندارد؛ ولی محمد بن عبدالوهاب سخنانی گفته که بدون علم غیب نمی‌شود به آن رسید.
«سید ابوالفضل برقعی» یکی از چهره‌های شاخص جریان انحرافی قرآنیون است که با ارائه نظرهای شاذ خود، بسیاری از مبانی شیعه از جمله علم غیب را انکار و به وهابیت تمایل پیدا کرده است.
یکی از مسائلی که سید ابوالفضل برقعی آن را انکار کرده، مسئله علم غیب ائمه علیهم‌السلام است و این درحالی است که مفسران فریقین با استناد به برخی از آیات، نتیجه گرفته‌اند که ائمه علیهم‌السلام نیز از علم غیب بهره‌مندند.
انسانها در برخی از اوقات، تجربه‌هایی اعم از شادی‌ها و تلخی‌هایی را در زندگی خود احساس کرده‌اند که در لحظه به لحظه آنها، دست قدرت الهی و حضور خداوند متعال را کاملاً چشیده و حس کرده‌اند.
برقعی، از افراد شاخص جریان قرآنیون، علم غیب انبیا را نفی می‌کند و در این‌باره می‌نویسد: «اگر پیامبر(ص) علم غیب داشت، در جنگ احد سنگ به پیشانی و لب و دندان آن حضرت اصابت نمی‌کرد». این ادعای برقعی در حالی است که آیات متعددی از قرآن گواهی می‌دهد که خداوند چنین علمی را در اختیار پیامبران و پیشوایان الهی قرار داده است.
از شبهاتی که نسبت به چرایی قیام سیدالشهداء (ع) مطرح می کنند این است که اگر امام حسین (ع) علم غیب داشت، به چه دلیل به کربلا رفت؟ بر اساس اعتقاد شیعیان، امام حسین (ع) با توجه به علم غیبشان و اطلاع از شهادتشان، باز به کربلا رفته، به شهادت می‌رسند؛ پاسخ این است که ادای وظیفه مهمترین وظیفه امام بود.
از شبهاتی که نسبت به چرایی قیام سیدالشهداء (ع) مطرح می کنند این است که اگر امام حسین (ع) علم غیب داشت، به چه دلیل به کربلا رفت؟ بر اساس اعتقادات شیعیان، امام حسین (ع) با توجه به علم غیب شان و اطلاع از شهادت شان، باز به کربلا می‌رود و به شهادت می رسند. در پاسخ باید گفت، ادای وظیفه مهمترین وظیفه امام بوده است.
کسى از همه چیز با خبر است که در هر مکان و هر زمانى حاضر و ناظر باشد و او تنها ذات پاک خدا است و غیر او که وجودش محدود به زمان و مکان معینى است، طبعاً نمى تواند از همه چیز باخبر باشد، ولى هیچ مانعى ندارد که خداوند قسمتى از علم غیب را که مصلحت مى داند و براى تکمیل رهبرى رهبران الهى لازم است در اختیار آنها بگذارد که آن را علم غیب بالذات نمى‌‌گویند، بلکه علم غیب بالعرض و به تعبیر دیگر یادگیرى و تعلّم از داناى غیب است.
آگاهی نسبت به زبان و توان دریافت مفاهیم زبانهای دیگر، تنها راه انتقال و تبادل اندیشه ها، فرهنگها و تمدنها، و ضروری ترین راه برای تفاهم بین انسانها است و از آنجا که ولایت ائمه (ع) به عرب زبانها محصور نبوده و شامل تمام زمانها و مکانهاست، ضروری است امام بتواند با سایر امتها و نژادها ارتباط برقرار کند.
شخص معصوم در اطاعت از فرمان خدا به علم باطنی (علم غیب) خویش عمل نمی کند و همانند دیگر افراد عادی رفتار می کند و اگر شخص معصوم بخواهد به علم غیب خود عمل کند دیگر نمی تواند الگو و اسوه مردم باشد.
یکی از مسائلی که سید ابوالفضل برقعی آن را انکار کرده، مسئله علم غیب پیامبر (ص) و ائمه (ع) است و در این زمینه می نویسد: روشن است كه رسول خدا (ص) و ائمه (ع) غيب نمی داند و عالم به غيب نيستند.
وهابیون ادعا می‌کنند بر اساس آیه 188 سوره اعراف، انبیاء الهی صاحب علم غیب نیستند و روافض بر خلاف این آیه مبارکه، برای انبیاء الهی و به طور ویژه برای رسول خدا (ص) فضیلت تراشی می‌کنند و ایشان را صاحب علم غیب می‌دانند. این ادعا در حالی مطرح می‌گردد که قرآن کریم به علم غیب بعضی از انبیاء الهی اشاره می‌کند و دستیابی به آن را با اذن و از جانب خدا می‌داند.
وهابیون ادعا می‌کنند بر اساس آیه‌ی 188 سوره اعراف، انبیاء الهی صاحب علم غیب نیستند و شیعیان بر خلاف این آیه مبارکه، برای انبیاء الهی و به طور ویژه برای رسول خدا (ص) فضیلت تراشی می‌کنند و ایشان را صاحب علم غیب می‌دانند. این ادعا در حالی مطرح می‌گردد که قرآن کریم به علم غیب بعضی از انبیاء الهی اشاره می‌کند و دستیابی به آن را با اذن و از جانب خدا می‌داند.
وهابیون ادعا می‌کنند بر اساس آیه 188 سوره اعراف، انبیاء الهی صاحب علم غیب نیستند و روافض برخلاف این آیه مبارکه، برای انبیاء الهی و به طور ویژه برای رسول خدا (ص) فضیلت تراشی می‌کنند و ایشان را صاحب علم غیب می‌دانند. این ادعا در حالی مطرح می‌گردد که قرآن کریم به علم غیب بعضی از انبیاء الهی اشاره می‌کند و دستیابی به آن را با اذن و از جانب خدا می‌داند.