عبدالحمید که از رضایت دادن برخی از اولیاء دم کشته شدگان مهر سال گذشته زاهدان ناراضی است، خطاب به حکومت می‌گوید به آنان بیش از مقدار مصوب دیه بپردازید؛ نهصد میلیون تومان، مبلغ بسیار ناچیزی است. حکومت نباید بیش از حق این افراد، از بیت المال مسلمین، به آنها پرداخت کند؛ مگر اینکه ثابت شود که این قتل‌ها، قتل عمد بوده است که حکم آن متفاوت می‌گردد. در حقیقت عبدالحمید در سخنان خود، قوه قضائیه و قاضیان رسیدگی کننده به این واقعه را محکوم کرده و خود قضاوت کرده است.

عبدالحمید قبل از مشخص شدن جریان قتل یکی از بلوچ‌های زاهدان، آن را رسانه‌ای کرد و با ابراز اینکه بازتاب خارجی زیادی داشته، به مسئولین گفت ریشه‌یابی دقیق شود و به مردم گزارش بدهند؛ پس از سخنان او گزارش‌های متناقضی از این واقعه منتشر شد ولی مسئولین امر، سناریوهای مطرح شده را تکذیب کردند. بعد این سخنان، عده‌ای اداره تبلیغات اسلامی زاهدان را به آتش کشیدند.

عبدالحمید در پوشش توصیه به دوری از تنش و هرگونه تبادل آتش، به مسئولین سفارش کرده است که با ناراضیانی که تندتر بوده و تحملشان کم است و به کشورهای دیگر گریخته‌اند، سخن گفته و حرف منطقی و عاقلانه آنان شنیده شود؛ در مورد این سخنان او می‌گوییم که این افراد محاربین و تروریست‌هایی هستند که به جای شنیدن سخنشان، باید به عدالت و قانون، مجازات جنایاتشان را تحمل کنند.

عبدالحمید به کسی که سخنان او را سیاسی خوانده، اعتراض می‌کند و مدعی می‌شود به دنبال پست و مقام نبوده و نیست و فقط از حق و حقوق مردم دفاع می‌کند؛ اما در بررسی سخنرانی‌های وی روشن می‌گردد، در زمانی که اوضاع اقتصادی بسیار بدتر از زمان فعلی بود، وی انتقادی مانند اعتراضات یک و نیم سال اخیر نداشته و اکنون از غیر راه مؤثر وارد شده است و معنایی جز مخالفت سیاسی با دولت و مخالفت با نظام ندارد.

عبدالحمید به جهت حمایت از محرومین جامعه، چند راهکار اقتصادی داده که در ظاهر به نفع آنان، ولی در واقع به ضررشان است. او در این توصیه خود سفارش به افزایش ارزش پول ملی کرده، در حالی که افت ارزش پول ملی در بحران‌ها تشدید یافته و در ایام اغتشاشات، ارزش پول ملی به حدود نصف کاهش یافت. خود عبدالحمید که حامی اغتشاشگران بود و هنوز هم دست از رهبری مخالفین برنمی‌دارد، خود باعث این کاهش ارزش شده و انتظار است جای شهید و جلاد را جابجا نکند.

عبدالحمید برای مخالفت با نظام، دولت را به ظلم و حق‌کشی و فساد متهم کرد و گفت دلیل خشکسالی و باران نیامدن در ایران همین موارد است؛ تفکر او همانند عمل مشرکین است که به رسولان فرستاده خداوند، فال بد می‌زدند؛ طبق روایات این فال بد زدن شرک است و طبق آیه قرآن، این انحراف، مقدّمه انحراف عملى است.