پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید خود به مدتی که در مخالفت صریح و علنی با نظام سخن گفته اشاره می‌کند و می‌گوید: «بیش از یک سال است که مردم ایران اسلامی، حرف‌ها و صحبت‌هایی دارند که در گذشته این حرف‌ها را نداشتند. شنیدن حرف مردم و توجه به خواسته‌های آنها حیاتی و مهم است؛ ما و همه مردم، خیرخواه کشور و ملت خودمان هستیم و آب‌وخاک کشورمان را دوست داریم و از منافع ملی و وحدت ملی و تمامیت ارضی کشور حمایت می‌کنیم و خواهان امنیت ملی هستیم. این کشور خانه همه ملت است و چه انسان بدبختی باشد که به ضرر خانه‌اش راضی بشود و بخواهد خانه‌اش را به کسی دیگر تحویل بدهد. هر کس خانه خودش را حفاظت می‌کند و برای دفاع از آن کشته هم می‌شود.

این خواسته‌ها صدای مردم هستند و شنیدن این صدا، بزرگ‌ترین و بهترین حکمت و سیاست و دانش است. وقتی حاکمان و مسئولان و علما از مردم انتظاراتی دارند، باید به انتظارات مردم هم توجه کنند. اگر بنده انتظار دارم شما (مردم) حرف بنده را قبول کنید، باید بنده هم به خواسته‌های شما توجه کنم. یک‌طرفه نمی‌شود؛ هر دو طرف باید به حرف یکدیگر توجه کنند. نباید مردم به زحمت بیفتند و در تنگنا قرار بگیرند.

امروز اکثر مردم در شرایط بسیار سختی زندگی می‌کنند و از تأمین مخارج خانواده خودشان عاجز مانده‌اند و این سبب گسترش نارضایتی در کشور شده است. اعتراضات گذشته هم برای همین بود و چه زیبا بود که حرف این مردم شنیده می‌شد. رضایت خدا هم در همان مسیری است که رضایت مردم قرار دارد. مردم هیچ گاه از مسئولان، چیزی بر خلاف دین نخواستند و اگر مسئولان تا جایی که دین و قرآن اجازه داده بود می‌رفتند، رضایت مردم کاملاً حاصل می‌شد».[1]

در مورد این سخنان عبدالحمید، نکاتی باید اشاره شود: اول اینکه هرگونه پاسخ ما، نفی وجود مشکلات در اقتصاد کشور و معیشت خانواده‌ها نیست، بلکه باید منصفانه با تأیید این امور، عملکرد دولت بررسی گردد.

نکته بعد اینکه انتقاد به عملکرد دولت‌ها، یک سال نیست که صورت می‌پذیرد، بلکه از ابتدای انقلاب، منتقدین از برنامه‌های مسئولین انتقاد می‌کردند، در برخی از دولت‌ها از این انتقادها استقبال شده و برخی از دولت‌ها به شدت مخالفین و منتقدین را سرکوب می‌کردند؛ ولی اینکه عبدالحمید می‌گوید بیش از یک سال است که مردم حرف دارند، انتقاد دارند، منظور اغتشاشات سال گذشته است و ابتدا اغتشاشات در مخالفت با نظام و نیز مخالفت با حکم اسلام (حجاب) آغاز گردید و طرفداران این اغتشاشات، از جوان‌ها بوده که در این قشر، کمتر مشکل اقتصادی باعث این تجمعات شده بود؛ پس سخن عبدالحمید که گفته، «مردم هیچ گاه از مسئولان، چیزی بر خلاف دین نخواستند»، خلاف وقایع سال گذشته است.

بعد از مدتی که عبدالحمید به این اغتشاشات پیوست، از آن زمان تاکنون با سوژه‌های مختلف به نظام و مسئولین تاخته و هر هفته انتقاداتی مطرح کرده است که از جمله آن مشکل معیشتی است؛ یعنی وی اغتشاش گروهی مخالف اسلام را مصادره کرده و خود را به عنوان رهبر این مخالفین مطرح کرد؛ به همین جهت مجبور شد، مطالب بسیاری خلاف اعتقادات و مذهبش مطرح کند؛ حتی پا را فراتر گذاشته و از اسلام نیز در این راه گذر کرد.

نکته دیگری که در سخنان عبدالحمید است، توجه نکردن مسئولین و نشنیدن صدای مردم است که باید بگوییم اگر منظور از مردم، عبدالحمید و چند هزار شرکت کننده در نماز جمعه اوست، بله! به آنان توجه نشده بلکه با رأفت اسلامی، اغتشاشات هفتگی آنان نادیده گرفته شده است؛ ولی تعداد دیدارهای رهبر انقلاب اسلامی در این مدت، با اقشار مختلف مردم و گروه‌های مؤثر و نخبه کشور و نیز دیدارهای رئیس جمهور بیش از گذشته بوده و سخنان آنان شنیده شده است.

بنابراین می‌توان گفت که سخنان عبدالحمید صدای مردم نبوده، بلکه سیاسی و جانبدارانه است و اغتشاشات سال گذشته، اقتصادی نبود و این اغتشاشات به سرعت جمع شد، در حالی که عبدالحمید یک سال و نیم است که هر هفته، از این اعتراضات -اغتشاشات- دم می‌زند و تجمعات مخالف حکومت، فقط در زاهدان و اطراف مسجد مکی برقرار است. مسئولین نظام، سخن نخبگان، تولید کنندگان، محرومین و ... را شنیده و در حد توان خود، در حل مشکلات تلاش کرده‌اند.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در 6 بهمن 1402.