اتهام شرک به مذاهب اسلامی، یکی از راهکارهای وهابیون برای تکفیر و کشتار مسلمانان است. آنان در حالی مسلمانان را به قتل می‌ رسانند که در منابع روایی معتبرشان به استغاثه و توسل اشاره شده است. مفتی‌ های وهابی معتقدند که شیعیان و یا هر مسلمان دیگری که به اموات استغاثه کند، کافر شده است. در حالی که شیعیان برای هیچ بنده‌ ای مقام ربوبیت متصور نیستند و قائل به کلمه توحید هستند.

ادعای افضلیت ابوبکر بر سایر مسلمانان، ادعایی واهی است که از جانب مفتی‌های وهابی و متعصبین مطرح می‌شود. با بررسی منابع معتبر تاریخی و حدیثی، خلاف این ادعا اثبات می‌شود. زیرا ابوبکر در سخنانش به عدم برتری و شایستگی خود اذعان کرده است. همچنین خلیفه دوم اهل سنت نیز، انتخاب او را به عنوان خلیفه، امری ناگهانی و باعث پشیمانی دانست.

وهابیون با ایجاد شبهاتی پیرامون فدک، ادعا می‌کنند، اگر فدک حق مسلم حضرت زهرا (س) بود، چرا امیرالمؤمنین (ع) در باز پس‌گیری آن به حضرت زهرا (س) کمک نکردند. پاسخ این است که قطعاً محدثین اهل سنت از بیان اعتراض و شکایت امیرالمؤمنین (ع) نسبت به فدک و حقوق حضرت زهرا (س) چشم‌پوشی می‌کنند؛ زیرا که بیان این مطلب اثبات غصب خلافت است.

اهل سنت معتقد هستند حضرت زهرا (علیهاالسلام) سرور زنان اهل بهشت هستند، اما ایشان ادعای مالی خاصی داشتند که از نظر ابوبکر مطرود بود. حال سوال اینجاست حق با چه کسی بود؟

یکی از احادیث و فضایل ساختگی برای ابوبکر، این حدیث است که از پیامبر نقل کرده‌اند که فرمود: خداوند متعال چیزی در سینه‌ی من نریخته، مگر این‌که من آن را در سینه‌ی ابوبکر ریختم؛ این حدیث از لحاظ دلالت با شواهد تاریخی مورد قبول اهل سنت مخالف است و علمای اهل سنت، آن را باطل و جعلی دانسته‌اند.

یکی از احادیث و فضایل ساختگی برای ابوبکر، این حدیث است که عمر گفته است: پیامبر و ابوبکر در علم توحید سخن می‌گفتند، بین آن دو می‌نشستم مانند غلامان سیاه و نمی‌فهمیدم چه می‌گویند؛ این حدیث از لحاظ دلالت با اعتقادات دیگر اهل سنت مخالف است و علمای اهل سنت، آن را باطل و جعلی دانسته‌اند.