آیه مباهله
ابن عساکر نقل می‌کند: «امام صادق روایت کرده که وقتی آیه مباهله نازل گردید، پیامبر اسلام، ابوبکر و فرزندش، عمر بن خطاب و فرزندش، عثمان و فرزندش، علی و فرزندش را به همراه خود برای مباهله آورده بود.» این روایت در منابع دست اول اهل سنت نیامده و راویان آن تضعیف شده‌اند.
ماتریدیه یکی از مکاتب کلامی اهل‌سنت است که شان نزول آیه مباهله را درباره اهل‌بیت نمی‌پذیرد، این در حالی است که بزرگان اهل‌سنت به این امر اعتراف کرده و آیه مباهله را به پنج تن آل عبا اختصاص داده‌اند.
بهترین توصیفی که می‌توان برای معرفی شخصیت امیرالمومنین بیان کرد، همان وصفی است که خدای حکیم فرموده است. زیبا‌ترین توصیف در روح کلماتی دمیده شده که قرار است پرده از چهره‌ی مردی بردارد و او جان پیامبر نامیده شود. خدا خواست تا مردم علی (علیه‌السلام) وصی و وارث علم پیامبر را، با رویداد مباهله بشناسند.
روز مباهله مصادف با روز بیست و چهارم ذی حجّه است؛ این روز که از اهمیت خاصّی برخوردار است، اعمال مخصوصی دارد، بدین شرح: غسل؛ روزه؛ خواندن دو ركعت نماز؛ خواندن دعايى پس از نماز و هفتاد مرتبه استغفار؛ خواندن زیارت امیرالمؤمنین و زیارت جامعه؛ صدقه و احسان به فقرا و محرومان؛ خواندن دعاى مباهله.
اهل سنت می‌گویند آیه «ولایت» دلالت بر امامت حضرت علی (علیه السلام) ندارد. چون جمله «والذین آمنوا» جمع است و اگر مراد خداوند حضرت علی (علیه السلام) بود، باید به صیغه مفرد این جمله را می‌آورد. به آنها پاسخ می‌دهیم که خداوند در موارد متعددی کلمه جمع آورده و اراده مفرد کرده است و شما نیز پذیرفته‌اید. ولی در اینجا به خاطر تعصب نابجا نمی‌پذیرید!
یکی از کارهایی که پیامبران الهی در صورت لزوم، برای اثبات حقانیت خود انجام می‌داده «مباهله» بوده است. 24 ذی الحجه، سالروز واقعه‌ی بزرگ تاریخی مباهله پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) با مسیحیان نجران، روز مباهله نام گرفته است.