پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_  مطابق آنچه که علما بیان کرده‌اند، تبری حقیقی عبارت است از تنفر قلبی، زبانی و عملی از مسیر باطل و تنفر قلبی، زبانی و عملی از دشمنان خدا و دین او؛ [1] اما جریان افراطی «تشیع لندنی» تبری را به توهین، فحش و ناسزاگویی به اهل‌تسنن و مقدسات آنان تفسیر کرده و برای رسمی شدن چنین دیدگاهی، مراسماتی را برپا می‌کنند و آن را «غدیر ثانی»، «جشن تبری»، «عید الزهرا» و «عمر کشان» می‌نامند. [2]

جشن تبری که از دیدگاه لیدر جریان افراطی غدیر ثانی نام دارد، مراسمی است که در سالروز کشته شدن «خلیفه دوم» برگزار می‌گردد؛ پیروان این جریان افراطی این روز را تبری علنی و اهانت به مقدسات اهل‌سنت دانسته و منکر آن را دارای ضعف ایمانی قلمداد می‌کنند.

در مقابل این اقدام جریان تشیع لندنی، غالب علمای بصیر شیعه در دفع این فتنه کوشیده و بر ضرورت وحدت و دوری از توهین و ناسزاگویی به اهل‌تسنن و مقدسات آنان تأکید کرده‌اند. به‌عنوان مثال مقام معظم رهبری مدظله‌العالی که مرتباً در سخنان خویش مسلمانان را به وحدت و همدلی دعوت می‌کنند می‌فرمایند: «اینکه در دنیای تشیع علیه برادران اهل‌سنت، در دنیای تسنن علیه برادران شیعه کتاب بنویسند، تهمت بزنند، بدگویی کنند، این نه هیچ شیعه‌ای را سنی خواهد کرد، نه هیچ سنی‌ای را شیعه خواهد کرد. آن کسانی که مایل‌اند همه‌ی مردم دنیای اسلام به محبت اهل‌بیت و ولایت اهل‌بیت بگروند، بدانند با دعوا راه انداختن و با اهانت کردن و با دشمنی کردن هیچ کس را نمی‌توان شیعه کرد و به ولایت اهل‌بیت متوجه کرد.» [3]

اما متأسفانه آقای سید صادق شیرازی با سخنرانی‌ها و تأییدهای رسمی و غیررسمی از مراسمات تفرقه‌افکن و شخصیت‌های افراطی، عملاً به لیدر جریان غالی و افراطی شیعه تبدیل شده است. وی در سخنرانی‌های خود در اهمیت جشن تبری می‌گوید: «قرار دادن روز نهم ربیع‌الاول به‌عنوان غدیر ثانی در کنار روز هجدهم ذی‌الحجه (روز عید غدیر)، دو بال و دو بازوی اعتقادی اسلام، یعنی اصل تولی و تبری را تشکیل می‌دهند و این بدان معنا است که غدیر اول و غدیر ثانی به‌عنوان تولی و تبری مکمل یکدیگر هستند و هیچ‌یک از دیگری جدا نیست.» [4]

آقای شیرازی به اصل تحریک بر برگزاری جشنی که او صاحب آن را حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها می‌داند اکتفا نکرده و از دادن دشنام به مقدسات اهل‌سنت حمایت کرده و این باور خود را مورد تأیید دین و قرآن می‌داند؛ و معتقد است که نهی از سبّ، یک مسئله موقتی و به قول امروزی‌ها مقطعی است. [5]

انجام این اقدام افراطی از جانب لیدرها و طرفدارن جریان تشیع لندنی در حالی است که قرآن کریم و اهل‌بیت علیهم‌السلام، همواره مسلمانان را از فحاشی به مقدسات دیگر مکاتب منع می‌کنند، چنانچه امام علی علیه‌السلام به سربازانش فرمود: «به‌جای فحاشی با منطق سخن بگویید و اعمال و کردار ناپسند آن‌ها را عالمانه بیان کنید، اما ناسزا نگویید.» [6]

با این وجود عده‌ای مسلمان افراطی و مزدور استکبار، با فحش و ناسزا به مقدسات دیگر مذاهب، سعی در تخریب چهره اسلام دارند. عده‌ای شیعه انگلیسی از طریق شبکه‌های ماهواره‌ای و اجتماعی با فحش و ناسزا به مقدسات اهل‌سنت، موجبات ناسزا و فحش به مقدسات شیعه را فراهم می‌آورند و عده‌ای سنی مرتجع آمریکایی با فحش و ناسزاگویی، فتوا به حلال‌بودن خون شیعیان می‌دهند.

پی‌نوشت:

[1]. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج5، ص196.
[2]. افضلی، محمد علی و مومنی‌ها، محمد علی، غلو و افراط درجریان شیعه انگلیسی، ص239.
[3]. بیانات در دیدار جمعی از مردم در روز عید غدیر در تاریخ 29/7/1387.
[4]. افضلی، محمد علی و مومنی‌ها، محمد علی، غلو و افراط درجریان شیعه انگلیسی، ص239.
[5]. همان، ص240.
[6]. ترجمه و شرح خطبه 206 نهج البلاغه: «نهی از دشنام دادن به دشمن.»