پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ «تشیع انگلیسی» یا «تشیع لندنی» یکی از جریان‌های انحرافی و افراطی است که از حمایت همه‌جانبه برخی از کشورهای غربی، مانند انگلیس برخوردار است که از مهم‌ترین اقدامات این جریان افراطی، مخالفت همه‌جانبه با مسئله وحدت شیعه و اهل‌سنت و تلاش برای مرزبندی هرچه بیشتر با اهل‌سنت، به شیوه‌های گوناگون است. این جریان، با تبری‌محوری، تقلیل مصادیق تبری در اهل‌سنت، سب، لعن و تکفیر مخالفان عقیدتی و مذهبی، با شیوه‌ای سلبی، به زعم و گمان خود به تبلیغ تشیع می‌پردازد.

این اقدامات افراطی جریان تشیع لندنی در صورتی است که رفتار و سیره اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام در برخورد با اهل‌سنت، خلاف عملکرد آنان بوده است.

امام خمینی رحمةالله‌علیه شیوه برخورد اهل‌بیت علیهم‌السلام با اهل‌سنت را اینگونه بیان می‌کنند: «بین شیعه و سنی، ابداً تفرقه نیست؛ بین شیعه و سنی نباید تفرقه باشد. باید وحدت کلمه را حفظ کنید. ائمه اطهار ما سفارش کردند به ما، که بپیوندید با هم و با هم اجتماعمان را حفظ کنیم و کسی که این اجتماع را بخواهد که به هم بزند، یا جاهل است و یا مغرض و نباید به این حرف‌ها گوش بکنند. برادران سنی ما، نباید به یک تبلیغاتی که از طرف دشمنان اسلام می‌شود، ترتیب اثر بدهند. ما با آنها برادر هستیم، آنها با ما برادر هستند. این مملکت مال همه ماست، مال همه ما. مال اقلیت‌های مذهبی، مال مذهبیون ما، مال برادران اهل‌سنت ما. همه ما با هم هستیم».[1]

امام خمینی رحمةالله‌علیه در معرفی سیره ائمه اطهار علیهم‌السلام، به‌عنوان‌مثال، به زید شحام اشاره می‌کند که از امام صادق علیه‌السلام نقل کرده است که حضرت فرمود: «به اخلاق مردم [اهل‌سنت] متخلق شو و در مساجد آنها نماز بگزار و از بیماران آنها عیادت کن و در تشییع‌جنازه‌های آنان شرکت کن و هنگامی که شما این کارها را انجام دادید، می‌گویند: اینها جعفری هستند؛ رحمت خداوند بر ایشان که چه زیبا و نیکو، افراد خود را ادب کرده‌اند».[2]

اینکه امروزه می‌بینیم عده‌ای از افراد جاهل و افراطی روحانی‌نمای منتسب به این جریان افراطی، بدون اینکه احادیث و سیره رفتاری اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام را سرلوحه خود قرار دهند، بر طبل تفرقه و اختلاف میان مسلمانان می‌کوبند. اقدامات این افراد، علاوه بر اینکه سبب تضعیف مسلمانان و سلطه استعمارگران است، موجب کشتار شیعیان بی‌گناه در کشورهای مختلف نیز شده‌اند که نمونه بارز آن جنایت، کشتار و قتل‌عام 1700 دانشجوی دانشگاه نیروی هوایی عراق در موصل است.

پی‌نوشت:
[1]. موسوی خمینی، سید روح‌الله، صحیفه نور، ج6، ص84.
[2]. ابن بابويه، محمد بن على‌، من لا يحضره الفقيه‌، ج1، ص383، نشر دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‌. «وَ رَوَى عَنْهُ ع زَيْدٌ الشَّحَّامُ أَنَّهُ قَالَ: يَا زَيْدُ خَالِقُوا النَّاسَ بِأَخْلَاقِهِمْ صَلُّوا فِي مَسَاجِدِهِمْ وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ ...»