پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مسائل مهم در زمان غیبت امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) انتظار فرج است، بلکه در روایات آمده است که افضل اعمال، انتظار فرج است؛ اگر بخواهیم از منتظران واقعی امام عصر (عجل‌الله‌فرجه) باشیم، باید علاوه بر ابراز محبت قلبی و لسانی، اهل ورع و خویشتن‌داری بوده و واجبات الهی را انجام دهیم و از محرمات اجتناب کنیم و با بندگان خدا خوش‌رفتار باشیم و با انجام تمام وظایف دوران غیبت، به جایگاهی برسیم که اگر دوران ظهور امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) در قبر باشیم، به سراغمان بیایند و از ما بخواهند در جمع یاران امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) قرار بگیریم![1]

در روایتی امام صادق (عليه‌السلام)، غیبت امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) را آزمایش شیعیان دانسته و به خواندن دعای خاصی در ایام غیبت، سفارش می‌کنند. زراره می‌گويد: «از امام صادق (عليه‌السلام) شنیدم که می‌فرمود: براى آن جوان، پيش از آن‌كه قيام كند، غيبتى است. عرض كردم: چرا؟ فرمود: می‌‌ترسد (و با دست، اشاره به شكم خود كرد؛ يعنى می‌ترسد شكمش را پاره كنند) سپس فرمود: اى زراره! اوست كه چشم به راهش باشند و اوست كه در ولادتش ترديد شود.

برخى می‌گويند پدرش بدون فرزند مُرد و برخى می‌گويند در شكم مادر بود (كه پدرش وفات يافت و سپس هم به دنيا نيامد) و برخى می‌گويند: دو سال پيش از وفات پدرش متولد شد و اوست كه در انتظارش باشند، ولى خداى عزوجل دوست دارد، شيعه را بيازمايد؛ ای زراره! در زمان (غيبت) است كه اهل باطل شك می‌‌كنند.
زراره می‌گويد: من عرض كردم، قربانت، اگر من به آن زمان رسيدم، چه كار كنم؟ فرمود: اى زراره! اگر به آن زمان رسيدى، با اين دعا از خدا بخواه: «اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِيَّكَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَكَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِی.» «خدايا خودت را به من بشناسان، زيرا اگر تو خودت را به من نشناسانى، من رسولت را نشناسم (براى اينكه هر كس خدا را شناخت، بر او لازم می‌داند، كه از راه لطف، بندگانش را هدايت كند و كسى كه خدا را نشناخت، فرستاده او را هم نمی‌شناسد) خدايا تو پيامبرت را به من بشناسان! زيرا اگر تو پيامبرت را به من نشناسانى، من حجت تو را نشناسم (براى اين‌كه امام، جانشين پيامبر به دستور خداست.) خدايا حجت خود را به من بشناسان، زيرا اگر تو حجتت را به من نشناسانى، از طريق دينم گمراه می‌شوم.»
سپس فرمود: اى زراره! به ناچار جوانى در مدينه كشته مى‌شود، عرض كردم: قربانت، مگر لشكر سفيانى او را نمی‌كشند؟ فرمود: نه! بلكه او را لشكر آل بنى فلان بكشند، آن لشكر مى‌آيد تا وارد مدينه مى‌شود و آن جوان را می‌‍گيرد و می‌كشد، پس چون او را از روى سركشى و جور و ستم بكشد، مهلتشان به سر آيد، در آن هنگام، اميد فرج داشته باش ان شاء اللَّه.»[2]

بنابراین خوب است که مقید باشیم، بعد از نمازها، دست حاجت خود را به آسمان بلند کنیم و از خدای متعال بخواهیم که توفیق معرفت به خودش و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) را به ما عنایت کند که شرط نجات در زمان غیبت، کسب این معارف است.

پی‌نوشت:
[1]. «شرایط فرد منتظر امام زمان (عج)»
[2]. الكافی، كلينی، ج1، ص337.