عرفان ناب اسلامی
در بین دنیا و آخرت، عالم دیگری وجود دارد که به آن برزخ می‌گویند؛ در برخی آیات قرآن از جمله آیه ۱۰۰ سوره مؤمنون، به صراحت به آن اشاره شده و در آیات بسیاری انتقال از این عالم به عالم دیگری قبل از قیامت مطرح شده است و اگر حیات در آن عالم پذیرفته نشود، خطابات قرآنی به انبیاء پیشین مانند سلام بر آنان و امر قرآن به مؤمنان به صلوات بر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و ... بی‌ثمر خواهد بود.
جایگاه و مقام علمی امام کاظم (ع) در سنین کودکی، حکایت از عظمت و برتری این خاندان دارد و لازمه آن تبعیت و اطاعت کردن است. اقیانوس بیكران علم و دانش پیشوایان معصوم برای غواصان در آن، ناشناخته نیست.
شهید آیت‌الله رئیسی بیش از 40 سال کار مخلصانه انجام داد. خدا به همه نشان داد که کار با اخلاص ضایع نشده و از بین نمی‌رود. خداوند متکفل کار او شد و برترین مصلحت را برای او رقم زد.
یکی از ویژگی‌های بارز شهید آیت‌الله رئیسی، رازداری او بود. ایشان به دلیل منصب‌هایی که در دوران خدمت خالصانه خود داشت، اطلاعات زیادی نسبت به افراد مختلف داشت، ولی در بزنگاه‌ها خود را حفظ کرد و منافع کشور و نظام را بر منافع شخصی مقدم نکرد؛ در سلوک سیاسی، پیرو امیرالمؤمنین علیه‌السلام بود و تقوای الهی پیشه کرد و مکر و زرنگی دیگران باعث افشای اسرار توسط او نگردید.
آیت‌الله رئیسی، نیرویی توانمند در نظام جمهوری اسلامی بود و رهبر انقلاب به دلیل توانایی‌هایش، ایشان را در مناصب مختلفی منصوب کرد؛ توصیف رهبر انقلاب در مورد موفقیت‌های شهید رئیسی در پست‌های مختلف این بود که ایشان، امید و اعتماد را به مردم برگرداندند.
خداوند بهترین سرنوشت را برای آیت‌الله رئیسی رقم زد و با شهادت او، حقانیت کارهایش را امضا کرد. اگر آیت‌الله رئیسی شهید نمی‌شد، سال آینده باید در کارزار انتخابات، از عملکرد خود دفاع می‌کرد؛ ولی با این سرنوشتی که خدا برای او رقم زد، هر که می‌خواهد در دور بعد رأی بیاورد، باید بگوید که راه شهید آیت‌الله رئیسی را ادامه می‌دهد.
یکی از بارزترین ویژگی‌های شخصیتی آیت‌الله رئیسی، ولایت‌مداری اوست. او که واجد مجموعه متکثری از صفات محسنه بود، ولایت پذیری‌اش زبانزد خصوصیات او بود. در معارف دینی، چند اثر و ثمره بر ولایت‌مداری ذکر شده است؛ ازجمله: دستیابی به ایمان حقیقی و راستین؛ تهذیب نفس؛ قبولی اعمال؛ شفاعت ائمه علیهم‌السلام؛ رستگاری و ورود به بهشت.
ماه رمضان، ماه مهمانی خداوند است؛ در این ماه پذیرایی‌های مختلف مهیا است، ازجمله اُنس با قرآن و اجر بی‌پایان تلاوت، اُنس با نماز، اُنس با دعا، روزه، فرصت سحر ماه رمضان، لیلةالقدر و گشوده شدن درهای رحمت و مغفرت و مضاعف کردن اجر و ثواب اعمال خیری که بندگان در این ماه انجام می‌دهند؛ اگر کسی وارد این ضیافت شد، از این پذیرایی بهره‌مند می‌شود.
در روز پانزدهم رجب، هنگام ظهر، غسل؛ نماز ظهر و عصر و پس از نماز، رو به قبله قرائت کند: صد بار حمد، صد بار اخلاص، ده بار آیة الکرسی، و سوره‌های: انعام، اسراء، کهف، لقمان، یس، صافات، فصلت، شوری، دخان، فتح، واقعه، ملک، قلم، انشقاق و سوره‌های بعد از آن تا آخر قرآن، سپس دعای استفتاح.
برای رسیدن به عبودیت الهی، باید او را شناخت و تنها راه شناخت خدا، از طریق رهنمودهای اهل‌بیت(ع) و تربیت یافتگان در مکتب آنها میسر خواهد شد؛ می‌توان طبق منابع دینی، برای استاد الهی که همان تربیت یافتگان اهل‌بیت(ع) هستند، ویژگی‌هایی را مشخص کرد که سالک در این مسیر، دچار انحراف نشود.
پیشوایان معصوم، در ترویج فرهنگ اسلامی و آموختن آن به انسان‌های تشنه معرفت، تلاش کرده و در عید فطر در آزادی جسم آنان کوشیده، بلکه افکار و اندیشههای آنان را نیز از بند جهل و غفلت و خرافه‌پرستی رها میساختند؛ سیره امام سجاد (علیه‌السلام) شاگردانی برای امامان بعدی با لقب «مولی علی بن الحسین» ایجاد کرد.
در روایتی از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل شده است که حضرت موسی، به خدا عرضه داشت: نزديكی به تو، رحمتت، رضایتت، جواز عبور از صراط، رسیدن به بهشت و رهایی از جهنم می‌خواهم؛ خداوند فرمود: تقربم در بيداری شب قدر، رحمتم در ترحم به مساكين در شب قدر، رضایتم در خواندن دو ركعت نماز در شب قدر، عبور از صراط، صدقه دادن در شب قدر، رسیدن به بهشت، در گرو تسبيح گفتن در شب قدر، نجات از دوزخ، استغفار در شب قدر است.
مغفرت الهی پاداشی است که خداوند برای روزه‌داران، در روز آخر ماه رمضان عطا خواهد کرد؛ ماه رمضان گناهان را مى‌سوزاند و پذیرایی معنوی خداوند در ماه رمضان، گشودن درهای رحمت و مغفرت و مضاعف کردن اجر و ثواب اعمال خیر بندگان است. باید از این پاداش الهی بهره بریم که هر كس در ماه رمضان آمرزیده نشود، تا رمضان آینده آمرزیده نگردد، مگر آن‌كه در روز عرفه در عرفات حاضر شود.
از چه چیز استغفار کنیم؟ یک دسته از گناهان، خلاف‌هایی است که انجام داده‌ایم، گناهانی به تعبیر رهبر انقلاب، گناهان چارواداری (مثل دروغ، غیبت، نگاه حرام، لمس حرام، غصب و امثال اینها)؛ یک بخش، گناهان باطنی، (گناهان پنهان) و یک دسته هم گناهان ترک فعل (کاری را باید انجام می‌دادیم، اقدامی باید می‌کردیم، امضایی باید می‌کردیم، بایستی یک حرکتی انجام می‌دادیم، امّا انجام ندادیم.)