عرفان ناب اسلامی
از مهمترین اعتقادات مسلمانان که می‌تواند موجب وحدت بین مذاهب مختلف اسلامی شود، باور به عقیده مهدویت است؛ از این رو یکی از سیاست‌های دشمنان اسلام از قدیم، مبارزه با این اعتقاد صحیح اسلامی بوده است. دشمنان اسلام، با علم به مشتركات مسلمانان و علم به اینکه این مشترکات به آنها ضربه می‌زند، به دنبال از بین بردن آن بوده تا بتوانند بین مسلمانان اختلاف ایجاد کنند.
امام صادق (ع) در روایتی که درباره غیبت امام زمان (عج) سخن گفته‌اند، این غیبت را آزمایش شیعیان دانسته و به خواندن دعای خاصی در ایام غیبت، سفارش می‌کنند؛ خوب است که ما نیز بعد نمازها، دست حاجت خود را به آسمان بلند کنیم و از خدا بخواهیم که توفیق معرفت به خودش، پیامبر و امام زمان را به ما عنایت کند که شرط نجات در زمان غیبت، کسب این معارف است.
ناامیدی، انسان را منزوی، خانه‌نشین و بی‌خاصیت می‌کند و از نگاه اسلام، جزء گناهان کبیره به شمار می‌آید و از وسوسه‌های شیطانی است؛ به گواهی آیات قرآن، ابعاد وسوسه شیطان بسیار متنوع است؛ اما یکی از مهمترین آنها، وعده فقر و مأیوس کردن آدمی از بی‌نیازی است.
هر انسان مؤمنی ممکن است خواسته یا ناخواسته و در موقعیت‌های مختلف، گرفتار شرک خفی شود و علل و اسباب زمینی را در کنار علت و سبب اصلی قرار دهد؛ به افرادی متوسل و امیدوار شود و یا از عواملی ترسان باشد که در مقابل اراده الهی، هیچ جایگاهی ندارند. امید به خدا، موجب رویش امیدها و نتایج فزاینده می‌شود.
توکل به خدا باعث امید می‌شود؛ وقتی کسی به خدا امید داشته باشد، به پیروزی خواهد رسید؛ توکل از مفاهیمی است که میوه مبارک و شوق‌انگیز تعالیم انبیاست و جای آن در تعالیم بشری خالی است؛ البته توکل بخش جدایی ناپذیر کار و تلاش است و با سستی، کاهلی سازگار نیست.
یکی از عوامل امیدواری انسان، ضعف دشمن و فرسودگی جبهه مقابل و زوال تمدن غرب است؛ عمر و مهلت طولانی برای فرعونیان، نتیجه‌ای جز غرق شدن در باتلاق گناهان ندارد؛ هم‌چنانکه به ابلیس تا روز رستاخیز مهلت داده شد. پیروزی پیامبران (ع) بر حکومت‌های ستمگر و نابودی و فروپاشی بعضی از قدرت‌های مردم‌ستیز معاصر نشان از عاقبت دشمنان است.
تاریخ گواهی می‌دهد که بسیاری از وعده‌های الهی به مؤمنان و ستمدیدگان محقق شده است؛ آیات بسیاری از قرآن کریم، به همراهی خدا با مؤمنان و دفاع از آنان شهادت داده‌اند. شرط حمایت و دفاع خدا از مؤمنان، این است که علیه استکبار اقدامی انجام داده باشند، وگرنه نصرت‌های الهی برای عافیت طلبانِ خانه نشین، جاری نمی‌شود.
بدون امید، کره خاکی جز سنگ، خاک، درخت‌ها، علف‌ها، آب‌های بلااستفاده و بی‌مصرف، زمین‌ها و بیابان‌های بایر و موات چیزی نیست؛ همت بلندِ مؤمنانه، اقتضا می‌کند که انسان، به سفر و جایگاه ابدی خود بیاندیشد؛ اما بسیاری از امیدبخشی‌های قرآن و روایات و نیز دعاهایی در صحیفه سجادیه، ناظر بر نیازهای دنیوی مؤمنان است.
قرآن کریم امیدواری را موهبت الهی به مؤمنان می‌داند و با مقایسه میان مؤمنان و کفار، می‌فرماید هم شما از طرف دشمن به رنج می‌افتید و هم دشمن از طرف شما به رنج می‌افتد و از این جهت مساوی هستید؛ اما برتری امیدبخش مؤمنین در مقابل دشمن، این است که خدا به شما وعده پیروزی داده است، در حالی‌که همواره به دشمنان، وعده هلاکت و انقراض داده است.
یکى از وقایعی که پس از ظهور امام زمان (عج) اتفاق خواهد افتاد، نزول حضرت عیسى (ع) از آسمان چهارم به زمین است؛ حضرت عیسی (ع) پشت سر حضرت مهدی (عج) خواهد ایستاد و به آن حضرت اقتداء مى‌کند؛ چراکه ظهور امام زمان (عج)، اوج رسالت مسیح (ع) است و مسیح و ماشیح، مسیحیان و یهودیان را به عظمت حضرت مهدی (عج) رهنمون می‌سازد.
تمام دانش، بیست و هفت حرف است، تمام آنچه پیامبران تاكنون بیان كرده‌اند، دو حرف از آن است؛ وقتی قائم قیام می‌كند، بیست و پنج حرف دیگرش را آشكار می‌سازد و بیست و هفت حرف علم كامل می‌شود؛ چه چیزى براى انسان امیدبخش‌تر از شکوفایی علم است؟ امید به علم رشد یافته و شکوفا شده، می‌تواند بستر امیدواری و نشاط آوری را فراهم کند و این امر جز با ظهور حضرت مهدی (عج) تحقق نمی‌یابد.
پس از ظهور امام زمان (عج) عالم تکوین دگرگون می‌شود؛ در آن زمان، تمام استعداد و قابلیت‌هاى موجودات و مخلوقات به فعلیت مى‌رسد؛ حتی مقداری که تا زمان ظهور امام زمان (عج) کشف می‌شود، نسبت به آنچه پس از آن ظاهر می‌شود، قابل مقایسه نیست؛ این مسئله می‌تواند سبب ایجاد نور امید در دل متدینین و منتظرین ظهور گردد.
امید از نظر دینى، هدیه الهى به انسان است که زندگى بشر را به حرکت وا مى‌دارد تا تلاش و انگیزه او را پر شتاب کند. انسان به امید زنده است و با آن زندگی می‌کند؛ معنای امید در فارسی، چشم داشت و آرزوی روی دادن امری همراه با انتظار تحقق آن است. این انتظار باید برای امور نیکو و نیت‌های پسندیده باشد که در این صورت انتظار برای نجات در دنیا و آخرت است.
تکامل وجودی بشر در دوران ظهور حضرت مهدی (عج) چنان رشد می‌یابد که در تاریخ بشر بی‌سابقه است؛ انسان بدون واسطه مى‌تواند با امام زمان (عج) سخن گوید و صدای ایشان را بشنود؛ هم‌چنین در این دوران، (با وجود سختی فهم کتاب خدا) حتی زنان خانه‌دار نیز مى‌توانند مطابق موازین قرآن، قضاوت و حکم کنند؛ دانستن این مطالب، امید را در منتظران افزایش داده و آرزو می‌کنند در آن زمان حضور داشته و آن دوران را درک کنند.