پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ يکی از جريان های فکری منحرف که سرعت رشدش نشان از برنامه ريزی علمی و دقيق قدرت های استعماری دارد، جريانی است که می‌کوشد تفسير جديد از شيعه به جهان عرضه کند؛ جریانی موسوم به تشیع انگلیسی که با دامن زدن به اختلافات شیعه و سنی در مخالفت با راهبرد نظام جمهوری اسلامی در وحدت میان مسلمانان، لعن آشکار و علنی علیه مقدسات اهل سنت، تبلیغ و انجام اقداماتی که موجب وهن و تضعیف مذهب است را در دستور کار خود قرار داده است.(1)

وقتی رهبر انقلاب در هشدارهای ناصحانه خود از جریان خطرناک شیعه انگلیسی سخن گفتند و آن را در کنار اسلام آمریکایی عامل تفرقه و نفاق با منشأ غربی در جهان اسلام دانستند، خباثت‌های بزرگان این جریان نسبت به علما و مراجع تقلید شیعه و همچنین نظام اسلامی ایران شدت گرفت. برای شناخت بهتر از این جریان افراطی برخی از شاخصه‌های آن را بیان می‌کنیم.

از جمله ویژگیهای بارز این جریان افراطی شیعه نما، انحصارگرايی در انديشه دينی و مصادره عنوان تشيع است. البته اين خصوصيت رفتاری و عملی، شبيه رفتار جريان وهابيت در اهل سنت است؛ زيرا اين جريان نيز با انحصارگرايی شديد دينی، کوچکترين مخالفت با انديشه‌های خويش را بر نمی‌تابد و آن را عامل خروج از مسير شريعت و کفر معرفی می‌کند؛ متأسفانه، اين جريان نيز همچون وهابيت، کمترين مخالفت با انديشه‌های خويش را برنمی‌تابند. همچنين برخی افراد اين جريان با مصادره نام تشيع برای تفکر خويش، شيعيان دیگر را افرادی منحرف و جداشده از تشيع معرفی می‌کنند و از آنها با عناوين بتريه، دجاليه، بکريه، عمريه و ... ياد می‌کنند.

طرفداران اين جريان با تهمت های گوناگون اجتماعی، سياسی و مذهبی به تخريب جريان اصيل فقاهت و مرجعيت در میان شیعیان می پردازند؛ همچنین با ابزارهای رسانه‌ای فراوانی که با حمایت سرویس‌های جاسوسی غرب به دست آورده‌اند، خود را تنها مرجع اعلم و دارای صلاحيت مذهبی معرفی می‌کنند. به بيانی دقيق‌تر بايد گفت که اين جريان افراطی درصدد است که سنجش اعلميت و فقاهت مراجع را از مجامع علمی حوزه خارج کند و آن را به دست مردم بسپارد و سپس با ابزارهای رسانه‌ای همچون ماهواره‌ها، شخصيت‌های مدنظر خويش را به عنوان مرجعيت شيعه معرفی کند.

تأسيس شبکه های ماهواره ای برای تبليغ مرجعيت شخصی خاص، در همين خصوص صورت می گيرد؛ مرجعيت در ميان اين جريان، حالت موروثی به خود گرفته است و مراجع اين جريان پيش از وفات، مقدمات به مرجعيت رسيدن يکی از اعضای خانواده خويش را فراهم می‌سازند.
هنر اين جريان پرداختن به حواشی و رها کردن و بی توجهی به مطالب اصلی است؛ ازاين رو، در بيان مباحث دينی، مطالب مهم و اصلی را به حاشـيه می‌رانند و مطالبی را مطرح کرده و اساسی نشان می‌دهند که می‌توانند به وسيله آنها، پيروان خود را به مخاصمه با مخالفان فراخوانند .

پی‌نوشت:
1. «اقدامات تشیع لندنی علیه جمهوری اسلامی ایران»