مرحوم شیخ حر عاملی درباره فضیلت روز غدیر در کتاب خود می نویسد: «عَنْ دَاوُدَ بْنِ كَثِيرٍ الرَّقِّيِّ عَنْ أَبِي هَارُونَ عَمَّارِ بْنِ حَرِيزٍ الْعَبْدِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي الْيَوْمِ الثَّامِنَ عَشَرَ مِنْ ذِي الْحِجَّةِ فَوَجَدْتُهُ صَائِماً فَقَالَ لِي هَذَا يَوْمٌ‏ عَظِيمٌ‏ عَظَّمَ‏ اللَّهُ‏ حُرْمَتَهُ‏ إِلَى أَنْ قَالَ فَقِيلَ لَهُ مَا ثَوَابُ صَوْمِ هَذَا الْيَوْمِ قَالَ إِنَّهُ يَوْمُ عِيدٍ وَ فَرَحٍ وَ سُرُورٍ وَ يَوْمُ صَوْمٍ شُكْراً لِلَّهِ وَ إِنَّ صَوْمَهُ يَعْدِلُ سِتِّينَ شَهْراً مِنْ أَشْهُرِ الْحُرُمِ الْحَدِيثَ؛ عمار بن حریز می گوید: روز هجدهم ماه ذی حجه خدمت امام صادق (ع) رسیدم و آن حضرت را روزه یافتم. امام به من فرمود : امروز، روز بزرگى است، خداوند به آن عظمت داده و آن روز دین مؤمنان را کامل ساخت و نعمت را بر آنان تمام نمود و عهد و پیمان قبلى را تجدید کرد.»(1)

پی‌نوشت
1 . شيخ حر عاملى، وسائل الشيعة، ج10، ص 444، مؤسسة آل البيت عليهم السلام - قم، چاپ: اول، 1409 ق.