امام رضا (علیه السلام) در بیان فضیلت روز غدیر خم می فرمایند: «وَ يَوْمُ التَّزْكِيَةِ وَ يَوْمُ تَرْكِ الْكَبَائِرِ وَ الذُّنُوبِ وَ يَوْمُ الْعِبَادَةِ وَ يَوْمُ تَفْطِيرِ الصَّائِمِينَ، فَمَنْ فَطَّرَ فِيهِ صَائِماً مُؤْمِناً كَانَ كَمَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً وَ فِئَاماً إِلَى أَنْ عَدَّ عَشْراً، ثُمَّ قَالَ أَ وَ تَدْرِي مَا الْفِئَامُ قَالَ لَا قَالَ مِائَةُ أَلْفٍ؛ روز غدیر روز تزكيه و خودسازى، روز ترك گناهان بالأخص گناهان كبيره و روز عبادت و افطارى دادن به روزه‌داران است، زيرا هركس در اين روز به روزه‌دار مؤمنى افطارى دهد، همانند آن است كه «فئام فئام» نفر را افطارى داده باشد. تا اين‌كه ده «فئام» را برشمرد. سپس فرمودند: آيا مى‌دانيد «فئام» به چه معنایی است؟ عرض شد: خير. امام رضا (علیه السلام) فرمودند: يعنى صد هزار نفر.»(1)

پی‌نوشت
1. ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج1، ص464، دار الكتب الإسلاميه - تهران، چاپ: دوم، 1409 ق