پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از خطبه‌های مشهور امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) خطبه دوم نهج البلاغه است. حضرت در این خطبه به نکاتی اشاره کرده‌اند که نشان از حقیقت نهفته‌ای دارد. حضرت در این خطبه می‌فرمایند: «ویژگیهای‌ حق ولایت مخصوص آنان [اهل بیت] و وصیت و میراث پیامبر خاص ایشان [اهل بیت] است.»[1]

با بررسی منابع معتبر اهل سنت مشخص می شود رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز در موارد متعدد به جانشینی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) اشاره کرده‌اند؛ به عنوان مثال ابن عساکر مورخ مشهور اهل سنت در کتاب خود می‌نویسد: «پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: برای هر پیامبری یک جانشین است و همانا علی (علیه‌السلام) وصی و جانشین من است.»[2]
بر اساس اعتقادات اهل سنت، شاید سؤالی مطرح شود که آیا برای اهل بیت (علیهم‌السلام) فضیلتی بیان شده است که گویای مقام الهی و خاص و بی‌نظیر باشد و کسی توان مقابله با آن مقام را نداشته باشد؟!

در پاسخ به این سؤال باید گفت، یکی از آیات قرآن کریم که بیان کننده مقام و جایگاه اهل بیت (علیهم‌السلام) نزد پروردگار عالم است، مقام عصمت و دوری از هرگونه رجس و پلیدی ظاهری و باطنی است. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا [أحزاب/33] خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملًا شما را پاک سازد.» این آیه شریفه دلالت بر مقام والا و جایگاه ویژه اهل بیت رسالت (علیهم‌السلام) دارد و قطعاً کسی توان مقایسه خود یا دیگران با اهل بیت (علیهم‌السلام) را ندارد.

حاکم نیشابوری در تأیید این آیه شریفه با بیان روایتی از امام مجتبی (علیه‌السلام) در کتاب خود می نویسد: «هر کس مرا می‌شناسد که می‌شناسد و هر کس نمی‌شناسد بداند، من حسن فرزند علی و فرزند پیغمبر و فرزند وصی پیغمبر هستم. من از اهل بیتی هستم كه جبرئيل بر ما نازل می‌شود و از اهل بيتی هستم كه خدا رجس را از آنها دور كرده و جزء اهل بیتی هستم که خداوند عالم، مودت آنها را بر هر مسلمانی واجب کرده است.»[3] این روایات تنها گوشه‌ای از فضائل اهل بیت (علیهم‌السلام) است که در منابع روایی اهل سنت بیان شده است.

پی‌نوشت:
[1]. سید رضى، نهج البلاغة، ص47، هجرت - قم، چاپ اول. «وَ لَهُمْ‏ ...الْوِرَاثَة.»
[2]. ابن عساکر، تاریخ دمشق، ج42، ص392، دار الفكر، چاپ اول، 1421هـ ق. «لكل نبی ... ووراثی.» 
[3]. حاکم نیشابوری، المستدرك علی الصحیحین، ج3، ص205، دارالحرمين- قاهره، چاپ اول، 1414هـ ق. «خَطَبَ الْحَسَن...أَهْلَ الْبَيْتِ»