پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ موقعیت استراتژیک و وجود ذخایر نفتی عظیم در ایران، تاریخ معاصر کشور را صحنه رقابت قدرتهای غربی برای سیطره بر این منابع و میدان درگیری نیروهای انقلابی با استعمارگران کرده است.
از میان دولتهای استعمارگر و متجاوز، انگلستان بر اساس سابقه تاریخی حضور در ایران و نفوذی که در دیوان سالاری دربار قاجار و پهلوی داشته، همواره بحران‌هایی را در این کشور به راه انداخته تا از این طریق با ایجاد اختلاف در ملت و مشغول کردن مردم در درگیری‌های داخلی، فرقه سازی‌های دروغین و به راه انداختن نزاع‌های قومی و مذهبی، جای پای خود را محکم کند.

یکی از راههای ضربه زدن جریانات استکباری به خصوص سرویس‌ های جاسوسی انگلیس، آمریکا و صهیونیسم به دین مبین اسلام، فرقه‌ سازی و تشدید اختلافات در میان مذاهب اسلامی است. تشکیل گروه‌ های تندروی اهل تسنن موسوم به تکفیری-وهابی و همچنین حمایت از افراطیون شیعی همچون فرقه شیرازی در داخل ایران، عراق و کشورهای منطقه از جمله اقداماتی است که کشورهای غربی در راستای سیاست‌ های ضداسلامی خود دنبال می‌کنند.[1]

یکی از بزرگترین افرادی که این جریان (تشیع انگلیسی) را نمایندگی می‌ کند یک جوان روحانی نمای کویتی است. جریان تشیّع انگلیسی با شدت و قدرت، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به وسیله انگلستان شروع به کار کرد؛ همان‌طور که سیاسی شدن وهابیت هم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به تحریک آمریکا آغاز شد و فعالیتش را در تقابل با انقلاب اسلامی شروع کرد. تشیّع انگلیسی که بعد از انقلاب قدرت گرفته، با ظهور ماهواره متأسفانه شدت بیشتری پیدا کرد و تریبون‌های زیادی برای خود ساخت و الن حداقل ۲۰ شبکه ماهواره‌ای در اختیار خود دارد.

اغلب این شبکه‌ ها فعالیت‌ های خود را در لندن آغاز کرده‌ اند و از اسامی محترم و مقدس برای پوشش فعالیتهای ضدّ اسلامی خود استفاده می‌ کنند. نام مقدس خاندان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نظیرامام حسین (علیه‌السلام‌) و اهل بیت (علیهم‌السلام) و امام صادق (علیه‌السلام) را پوشش اقدامات تخریبی خود علیه اسلام و مسلمانان کرده‌اند.

 بعضی از این شبکه‌ ها فعالیت خود را تخصصی کرده‌ اند؛ مثلاً یکی از این شبکه‌ ها صرفاً به توهین به یکی از همسران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌ پردازد، یکی دیگر در مورد مرجعیت کار می‌ کند. همه این شبکه‌ ها دو ویژگی و دو مأموریت دارند: اول، ایجاد اختلاف بین اهل تسنن و اهل تشیع؛ دوم، حمله به جمهوری اسلامی ایران؛ کما اینکه شبکه‌ های ماهواره‌ ای تسنن آمریکایی نیز دقیقاً و اصولاً همین دو مأموریت را دارند.

بنابراین مأموریت شبکه‌‌ های ماهواره‌ ای تشیّع انگلیسی و تسنن آمریکایی دقیقاً یکی است. منابع مالی شبکه‌ های ماهواره‌ ای تشیّع انگلیسی و تسنن آمریکایی نیز به نظر می‌ رسد به طور مستقیم و غیرمستقیم، به وسیله غرب تأمین می‌ شود؛ هرچند منابع مالی آنها ظاهراً از خمس و زکات است، ولی پیداست که این هزینه هنگفت از طریق دیگری تأمین می‌شود. یکی از عمده‌ ترین کارهایی که این شبکه‌ها انجام می‌دهند، ترویج فرهنگ سبّ و دشنام است.

شبکه‌های تشیّع انگلیسی به دشنام‌ گویی به چهره‌ های محترم و مورد علاقه اهل سنت می‌ پردازند و در ضمن، به جمهوری اسلامی ایران هم حمله می‌ کنند؛ هر دو وظیفه را با هم انجام می‌ دهند. این مأموریت را با شور و شوق زیاد انجام می‌ دهند. تشیّع انگلیسی سعی می‌ کند با تمسک به برخی کارهای عوامانه و استناد به برخی کتب و منابع، رفتار ضدّ اسلامی و ضدّ قرآنی خود را توجیه کند. قرآن مجید فتنه را بدتر از قتل می‌داند، ولی اینها شب و روز در پی ایجاد فتنه هستند. تخریب چهره اسلام، ترویج قمه‌زنی، نشر خرافات و توهین به همسران پیامبر (صلی الله علیه و آله) و صحابه مأموریت اصلی تشیّع انگلیسی است. آنها می‌کوشند تشیّع را مذهبی افراطی، غیرعقلایی، احساساتی و بد زبان معرفی کنند.[2]

پی‌نوشت:
[1]. خبرگزاری مهر، «مستندات حمایت لندن و ریاض از فرقه شیرازی/ پنج شاخص تشیع انگلیسی»، ۹ شهریور ۱۳۹۴.
[2]. سایت فرهنگ اسلامی، تشیّع انگلیسی و پیامدهای آن، تاریخ میزگرد: بهمن ماه ۱۳۹۵.