راولینسون جنایتکار، پدرِ تاریخ ایران!

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیشتر گفتیم که کوروش، ابزار تفرقه در جامعه ایرانی است. انگلیس خبیث و یهودیان صهیونیست، نام کوروش را در ایران در بوق و کرنا کردند و آن را ابزاری برای تفرقه بین قومیت‌ها قرار داده اند. امروز، بیشترین توهین‌ به ترک‌ها، عرب‌ها، بلوچ‌ها و... از سوی بسیاری از کوروش‌دوستان صورت می‌گیرد. فرزندان و تربیت شدگان مکتب کوروش، با فحاشی به قومیت‌ها، سبب جدایی و طلاق عاطفی میان مردم ایران را فراهم کرده اند. نام کوروش، امروز، اغلب، اسم رمز مزدوری برای اسراییل و انگلیس است. بنگرید:

کوروش، ابزار تفرقه در جامعه ایران

در تاریخ ایران، فرهیختگان ایرانی از قبیل روحانیون دین زرتشتی، مورخین، ادیبان و اندیشمندان همگی تلاش بسیاری در راه حفظ تاریخ ایران کردند. امروز، بخش عظیمی از تاریخ ایران به روایت ایرانی در اَوِستا (کتاب دینی زرتشتیان)، روایات فارسی میانه و شاهنامه باقی مانده است. اما هیچ چیزی از هخامنشیان در این متون وجود ندارد. هیچ گاه ایرانیان، کوروش را نماد و مظهر هویت خود نخواندند.

در روایات زرتشتی با اینکه از شخصیت‌های درجه دهم و بی‌اهمیت تاریخی همچون آراستی (عموی زرتشت) نام برده شده؛ اما ابداً نامی از کوروش بُرده نشده است.

باستانگرایان می‌گوید که اسکندر و عرب‌ها و مغول‌ها همه اسناد را نابود کردند، به همین خاطر اسمی از کوروش در روایات زرتشتی و متون باستانی وجود ندارد. در پاسخ می‌گوییم اگر اسکندر و مغول‌ها و... همه اسناد را نابود کردند، پس چطور اسم و رسم صدها شخصیت تاریخی از قبل هخامنشیان و بعد هخامنشیان باقی مانده؟  اصلاً آیا ممکن است که همه اسناد نابود بشوند؟ آیا کسی نبود که پس از نابودی اسناد، آن‌ها را بازنویسی کند؟ بله در جنگ‌ها و حوادث دوران‌ها، ممکن است اسم و رسم شخصیت‌‌های بی‌اهمیت از بین برود، اما اسم و رسم شخصیت‌های درجه یک هیچ وقت از بین نمی‌رود. فرض کنید الآن به فرض محال، یک دشمن خارجی به ایران حمله اتمی کند و همه کتابخانه‌ها و کتاب‌ها و روزنامه‌ها و... را نابود و همه کامپیوترها و گوشی‌های همراه و... نابود بشوند، در اینجا ممکن است نام من و شما از تاریخ محو شود (چون ما شخصیت‌های درجه صدم تاریخی هم نیستیم) اما آیا نام محمدرضا پهلوی و یا نام امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری هم محو می‌شود؟ خیر. قضیه روشن است. کوروش اگر شخصیت مهمی (مثبت یا منفی) برای ایرانیان می‌بود نباید این گونه با بی‌توجهی فرهیختگان ایرانی مواجه می‌شد.

در این یکی دو قرن اخیر، انگلیسی‌ها و یهودیان و سایر استعمارگران، آمدند به ایرانیان گفتند که تاریخ شما که در شاهنامه و... آمده، همه افسانه و خرافات و حرف‌های پای منقل است. بیایید تا ما حیله‌گرانِ دزدِ قاتل، تاریخ شما (ایرانیان) را به شما یاد بدهیم. گفتند که کوروش، پدر شما ایرانیان است. گفتند کوروش مظهر هویت ملی شماست. با همین حرف‌ها عده‌ای از ایرانیان را به رقص درآوردند.

پرویز رجبی می‌نویسد که به این ترتیب، سر هنری راولینسون (Sir Henry Rawlinson) پدر تاریخ ایران است.[1] چون او توانست تاریخ ایران را برای ایرانیان زنده کند! که ایرانیان بفهمند در گذشته چه بودند! راولینسون با نسخه‌برداری از کتیبه‌های مختلف (از جمله کتیبه داریوش بیستون) راه را برای ترجمه کتیبه‌ها هموار کرد و این گونه تاریخ ایران باستان را زنده کرد!

اما سر هنری راولینسون که بود؟ او متولد 1810 و متوفای 1895 میلادی، وزیر مختار بریتانیا در ایران و از فرماندهان نیروی زمینی انگلستان بود. او سال‌ها در ایران به جاسوسی پرداخت و به شهرهای مختلفی از جمله شیراز، اصفهان، کرمانشاه، تبریز، قم و... سفر کرد. سپس به افغانستان (که در اشغال انگلستان) بود رفت و آنجا به سرکوب و کشتار مردم افغانستان پرداخت و سپس به عراق رفت و آنجا به مطالعه درباره آثار باستانی پرداخت.[2]

پیشنهاد: کوروش دوستی و هخامنشی بازی، ملت ایران را به این ذلت انداخته که هردوت و راولینسون و... یک عده فراماسون و دزد و جنایتکار را به عنوان پدر تاریخ خود قبول کنند. من (نویسنده این متن) ترجیح می‌دهم فردوسی حکیم را پدر تاریخ ایران بدانم. حتی به این قیمت که کوروش از تاریخ ایران حذف بشود.

پی‌نوشت:
[1]. والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 429.
[2]. بنگرید به: Rawlinson, George (1898). A memoir of Major-General Sir Henry Creswicke Rawlinson. ۱. London: Longmans, Green and Co