ابن تیمیه حرّانی، سرکرده سلفی‌ها و سر سلسله عقاید وهابیت در عصر کنونی، افکار و عقاید انحرافی زیادی داشته است، به طوری‌که در عصر خود، از سوی عالمان دیگر، مورد تذکر و اعتراض و هجمه‌های فراوانی قرار گرفته است؛ اما او هیچ‌گاه از دیدگاه‌های افراطی و باطل خود عدول نکرده است و بر آن اصرار و پافشاری می‌کرده است. او در تمام مسائل دینی، راه افراط را طی کرده است و نظریه‌های سست و بی‌اساس خود را با سوء برداشت از آیات و روایات، مطرح کرده است.
از جمله اعتقادات باطل او و پیروانش، شرک و گمراهی از سوی شیطان دانستنِ زیارت قبر پیامبر اسلام است؛ او زیارات به قصد رضای خداوند و درک ثواب را هم شرک محض می‌داند، لذا در یکی از نوشته‌های خود این‌چنین می‌آورد که: «قد زین الشیطان لکثیر من الناس سوء عملهم، و استزلهم عن اخلاص الدین لربهم الی انواع من الشرک، فیقصدون بالسفر و الزیارة رضی غیر رضی الله، الرغبه و یشهدون الرحال قبر نبی ...[1] شیطان در مسیر انسان قرار گرفته است و اعمال زشتش را نیکو جلوه داده، تا وی به زیارت قبر پیامبر رود و چنین کسی، با این کار خود شرک ورزیده، چرا که رضایت غیر خداوند را جلب کرده است.»
او در جای دیگری از کتابش این کار را مساوی و همانند پرستش بت‌های معروف عصر جاهلیت، به نام‌های -لات و عزّی- می‌داند و می‌گوید: «ان اللات، و هی صنم، کان سبب عبادتها تعظیم قبر رجل صالح، ای ان تعظیم قبر الرسول یستتبع جعله صنماً، تماماً کاللات و العزّی.[2] لات نام یک بت است، منبع و سرچشمه بت لات، در حقیقت تعظیم و بزرگداشت شخصی صالح است؛ یعنی بزرگداشت و احترام قبر پیامبر، هم‌چون احترام و بزرگداشت بت‌های لات و عزّی است.»
مصیبت بارتر از این موارد، این عبارت اوست که می‌گوید: «اگر کسی قصد زیارت قبر رسول خدا را داشته باشد، این کار او، عین دشمنی با خدا، رسول خدا و دین اوست و به عنوان بدعتی در دین به‌شمار می‌رود که هرگز از سوی خدا اجازه داده نشده است.»[3]
در نتیجه با این دیدگاه‌های باطل و بی‌اساس، او چگونه از آیات و روایات استفاده کرده و به این‌گونه نتایج رسیده است، والله العالم.

پی‌نوشت:

[1]. اقتضاء الصراط المستقیم مخالفة اهل الجحیم، ابن تیمیه، دارالفکر، بیروت، لبنان، ص457. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. اقتضاء الصراط المستقیم مخالفة اهل الجحیم، ابن تیمیه، ص333. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. اقتضاء الصراط المستقیم مخالفة اهل الجحیم، ابن تیمیه، ص334. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.