لعن ابنتیمیه توسط ابوحیان اندلسی
علی بن عبدالکافی، تقیالدین سُبكی از علمای شافعی مذهب همعصر ابنتیمیه بوده و چند کتاب در رد عقاید ابنتیمیه نگاشته است؛ وی متوفای 756 قمری است که 28 سال پس از مرگ ابنتیمیه است.[1]
او کتابهای «شفاء السقام فی زیارة خیرالانام»، «الدرة المضیه فی الرد علی ابن تیمیه»، «التحقیق فی مسالة التعلیق»، «رافع الشقاق فی مسالة الطلاق» و «سیف الصقیل فى الردّ علی ابن زفیل» را در رد ابنتیمیه نوشته است.[2]
یکی از اساتید سبکی، ابوحیان اندلسی است؛ محمد بن یوسف بن على بن یوسف ابن حیّان أثیرالدین ابوحیان اندلسى جیانى، متولد ۶۵۴ قمری و متوفای ۷۴۵ قمری، از بزرگان تفسیر، حدیث و ادبیات اهل سنت به شمار مىرود. او کتابهاى فراوانى در زمینه تفسیر و شرح آیات قرآن و احادیث و همچنین در مسائل ادبیات و زبانشناسى تألیف کرده است که مورد توجه علماى اهل سنت و سایر مفسران و دانشمندان واقع شده است؛ تقی الدین سبکی، پسرش و صفدی ازجمله شاگردان او محسوب میشوند.
ابوحیان اندلسی ابتدا در اشعاری ابن تیمیه را ستود، ولی وقتی کتاب العرش ابنتیمیه را دید که ابنتیمیه قائل است خداوند بر روی عرش است، شروع به لعن ابنتیمیه کرد.
تقیالدین سبکی در یکی از ردیههایش بر ابنتیمیه و ابنقیم مینویسد: «کتاب عرش برای ابنتیمیه است و قبیحترین کتاب ابنتیمیه، کتاب العرش است و شیخ ابوحیان ابتدا ابنتیمیه را بزرگ میشمرد و زمانی که شیخ بر این کتاب واقف و خبردار شد، پیوسته ابنتیمیه را لعن میکرد تا اینکه از دنیا رفت.»[3] ابوحیان 17 سال پس از ابنتیمیه از دنیا رفته است.
کوثری، عالم معاصر اهل سنت، محقق کتاب السیف الصقیل، ذیل کلام سبکی مینویسد: ابوحیان اندلسی در تفسیر «بحر المحیط» آورده که ابنتیمیه قائل بود خداوند بر روی عرش مینشیند و این جمله در نسخه خطی «بحر المحیط» موجود بود، ولی بعداً حذفش کردند.[4]
پینوشت:
[1]. «نظرات علمای اهل سنت در مورد تقیالدین سبکی»
«نقد ابنتیمیه توسط سبکی، عالم معاصرش»
[2]. «ردیهها بر نظرات ابن تیمیه و کتاب منهاجالسنه»
[3]. «المصنف المذكور هو كتاب العرش لابن تيمية وهو من أقبح كتبه، ولما وقف عليه الشيخ أبو حيان ما زال يلعنه حتى مات بعد أن كان يعظمه.» السیف الصقیل فی الرد علی ابن زفیل، تقیالدین سبکی، ص74و75. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. همان، ص75.
افزودن نظر جدید