روشن شدن بهشت، با نور لبخند امیرالمؤمنین و حضرت زهرا (سلاماللهعلیها)
حضرت فاطمه زهرا (سلاماللهعلیها) کفو امیرالمؤمنین است و اگر خداوند، علی (علیهالسلام) را خلق نمیکرد، احدی همتای آن بانوی شریفه نبود؛ اهل بیت (علیهمالسلام) برای ایشان القاب و نامهای مختلفی را ذکر کردهاند. این اسماء و القاب، نشان از ابعاد مختلف وجودی ایشان است؛ هر اسم یا لقبی که برای ایشان فرمودند کنایه از یک یا چند بُعد و ویژگی شخصیتی آن بانوی مطهره است؛ یکی از القاب این بانو زهراست؛ زهراء یعنی کسیکه از او، نور و درخشندگی متجلی میشود، فروغ تابان معرفت، و نمونه روشن خداپرستی است و «نُوُرها اشتقّ مِن نور عظمة الله»
حضرت زهرا مثال نور خدا در آسمان و زمین است، یعنی اهل آسمانها و اهل زمین به نور وجود او هدایت میشوند و در بهشت نیز که خداوند خورشید و ماه خلق نکرده است، «مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۖ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا.[انسان/13] این در حالی است که در بهشت بر تختهای زیبا تکیه کردهاند، نه آفتاب را در آنجا میبینند و نه سرما را!» بهشت نیز به نور فاطمه روشن خواهد شد.
در تفاسیر اهل سنت روایتی در این زمینه نقل شده است که ابن عباس میگوید: بعد از آنکه بهشتیان در بهشت ساکن میشوند، نوری را مشاهده میکنند که بهشت را روشن کرده است، گمان میکنند که نور خورشید است که بهشت را روشن کرده است؛ آنها میگویند: خداوند در قرآن نازل کرده بود که در بهشت، خورشید دیده نمیشود؛ پس منادی به آنان ندا خواهد داد: «این نور خورشید و ماه نیست، به درستیکه علی و فاطمه (علیهماالسلام) میخندند و از لبخند این دو، بهشت نور باران شد. خداوند در مورد ایشان سوره (هل اتی) را نازل کرده است.»[1]
گر نگاهی به ما کند زهرا درد ها را دوا کند زهرا
بر دل و جان ما صفا بخشد گر نگاهی به ما کند زهرا
پینوشت:
[1]. «قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ: بَيْنَمَا أَهْلُ الْجَنَّةِ فِي الْجَنَّةِ إِذْ رَأَوْا نُورًا ظَنُّوهُ شَمْسًا قَدْ أَشْرَقَتْ بِذَلِكَ النُّورِ الْجَنَّةُ، فَيَقُولُونَ: قَالَ رَبُّنَا: لَا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَلا زَمْهَرِيراً فَمَا هَذَا النُّورُ؟ فَيَقُولُ لَهُمْ رِضْوَانٌ: لَيْسَتْ هَذِهِ شمس ولا قمر، وَلَكِنْ هَذِهِ فَاطِمَةُ وَعَلِيٌّ ضَحِكَا، فَأَشْرَقَتِ الْجِنَانُ مِنْ نُورِ ضَحِكِهِمَا، وَفِيهِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى: هَلْ أَتى عَلَى الْإِنْسانِ.» تفسیر قرطبی، ج19، ص138. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
«عن ابن عباس بينا أهل الجنة في الجنة إذ رأوا ضوءا كضوء الشمس وقد أشرقت الجنان به فيقول أهل الجنة: يا رضوان ما هذا وقد قال ربنا لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَلا زَمْهَرِيراً فيقول لهم رضوان: ليس هذا بشمس ولا قمر ولكن علي وفاطمة رضي الله تعالى عنهما ضحكا فأشرقت الجنان من نور ثغريهما.» تفسیر آلوسی، ج15، ص175. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
تفسیر ثعلبی، ج10، ص102. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
«قال ابن عباس: فبينا أهل الجنة في الجنة إذ رأوا مثل الشمس قد أشرقت لها الجنان، فيقول أهل الجنة: يا رب، إنك قلت في كتابك: (لا يرون فيها شمسا)؟ فيرسل الله جل اسمه إليهم جبرئيل. فيقول: ليس هذه بشمس، ولكن عليا وفاطمة ضحكا فأشرقت الجنان من نور ضحكهما، ونزلت (هل أتى) فيهم إلى قوله تعالى: (وكان سعيكم مشكورا)» امالی، شیخ صدوق، ص333.
تفسیر نور الثقلین، ج5، ص480
افزودن نظر جدید