پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبلّغی بهائی و پژوهشگر در زمینه‌ی بهائیت، به بررسی دیدگاه پیامبرخوانده‌ی بهائی و جانشین او نسبت به مسئله‌ی رباخواری پرداختند.
پژوهشگر: مگر پیامبرخوانده‌ی بهائیت حکم به تحریم ربا نداده و گفته است: «اكثری از مردم محتاج به اين فقره (ربا) مشاهده می‌شوند، چه اگر ربحی در ميان نباشد، امور معطل و معوق خواهد ماند... لذا فضلا علی العباد (: منّتی بر بندگان)، ربا را مثل معاملات ديگر كه ما بين مردم متداول است، قرار فرموديم يعنی ربح نقود (سود پول)، از اين حين كه اين حكم مبين از سماء مشيت نازل شد، حلال و طيب و طاهر است».[1]
مبلّغ بهائی: بله ایشان با توجه به مقتضیات روز چنین فرمانی داده‌اند.
پژوهشگر: آیا این حکمی بر خلاف آیات الهی نیست که ربا را به جنگ با خدا تشبیه کرده است؟![2]
مبلّغ بهائی: شاید به همین خاطر عبدالبهاء، از رباخواری منع کرده است: «من بعد تنزيل به نفسی ندهيد زيرا عبدالبهاء تنزيل دوست ندارد ولو اينكه مشروع است مگر قرض الحسنه اما از احدی تنزيل مگيريد».[3]
پژوهشگر: مگر پیامبرخوانده‌ی بهائی (بر خلاف تصریح ادیان الهی)، حکم به جواز رباخواری از جانب خدای تعالی نداده بود؛ پس چطور عبدالبهاء خود سرانه از آن نهی کرده است؟! مگر عبدالبهاء در بهائیت، مقامی فراتر از مفسّر آیات بهاء دارد که خودسرانه دستور به لغو فرامین او می‌دهد؟! به راستی چگونه ممکن است كاری را كه پیامبرخوانده‌ی بهائی به خاطر لطف به بندگان از جانب خدا حلال كرده، به خاطر تمايلات شخصی عبدالبهاء ممنوع شود؟!

پی‌نوشت:
[1]. عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 202.
[2]. «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ؛ فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ... [بقره/279-278]؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، و آنچه از (مطالبات) ربا باقی مانده، رها کنید؛ اگر ایمان دارید؛ پس اگر ترک ربا نکردید آگاه باشید که به جنگ خدا و رسول او برخاسته‌اید».
[3]. عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 204.