ذهبی در نامه‌ی شدید اللحنی که به استاد خود ابن‌تیمیه نوشته است، در ایمان وی تردید کرده است، و پیروان او را سبک مغز، کودن و دروغ‌گو معرفی کرده است. در قسمتی از این نامه آمده است: «ای شکست خورده! هر کس از تو پیروی کند، خود را در معرض کفر و فروپاشی دینش قرار داده است، به ویژه اگر انسان‌های بی‌سواد و بی‌پروایی باشند که دین را به خاطر هواهای نفسانی و ارضای شهوت خود پذیرفته‌اند.
این‌چنین پیروانی گرچه به ظاهر از تو دفاع می‌کنند، اما در باطن از دشمنان تو هستند. مگر نه این است که اکثر پیروان تو، انسان‌هایی ناتوان، سبک مغز، بی‌سواد، کودن، دروغ‌گو و یا فریب‌کار هستند؟ برای پی بردن به گفته‌های من، می‌توانی پیروانت را بیازمایی.
ای ابن تیمیه! تا کی با سوار شدن بر مرکب افسار گسیخته خودبینی و خودستایی، به علما، نیکان و پرهیزکاران می‌تازی؟»[1]

پی‌نوشت:

.[1] ذهبی، سیر اعلام النبلاء، بیروت لبنان، ج1، ص38