هر چند برخی از دشمنان مکتب اهل بیت و تشیع چنین وانمود می‌کنند که عزاداری از سیره اهل بیت نیست، بلکه بدعت است؛ اما وقتی به سیره ائمه معصوم خصوصاً امام صادق (علیه‌السلام) مراجعه می‌شود، مشاهده می‌کنیم که امام صادق (علیه‌السلام) نه‌تنها خودشان در رثای امام حسین (علیه‎السلام) گریه می‌کردند، بلکه دیگران را نیز تشویق به عزاداری می‌کردند. روزی امام صادق (علیه‌السلام) به اباهارون فرمود: ای اباهارون! شعری در مصیبت جدم امام حسین بخوان. اباهارون می‌گوید: برای حضرت شعری خواندم و آن جناب گریست. سپس امام فرمود: همان‌گونه که برای خودت با رقت و لطافت می‌خوانی برای من نیز بخوان! اباهارون می‌گوید: قصیده‌ای با حزن و اندوه برای حضرت خواندم. امام صادق بسیار گریست و صدای گریه اهل منزل از پشت پرده شنیده می‌شد. سپس امام رو به من کرد و فرمود: ای اباهارون! کسی‌که در مرثیه حسین بن علی شعری بخواند و خود گریه کند و 10 نفر را بگریاند، بهشت بر او واجب می‌گردد. سپس ادامه داد اگر 5 نفر را بگریاند، بهشت بر آنان واجب است، حتی اگر یک نفر را نیز بگریاند، بهشت بر هر دو نفر واجب است و حتی اگر کسی خودش گریه کند و اشک از چشم او به مقدار بال مگسی خارج شود، بهشت بر او واجب است.[کامل الزیارات، ص208]

پی‌نوشت:

ابن قولویه، کامل الزیارات، موسسه نشر الفقاهه عید الغدیر، 1417ق، ص208