امام صادق
وجه تمایز بین خاندان رسالت (علیهم‌السلام)، با مدعیان دروغین امامت و خلافت بعد از نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در چندین صفت بارز، مشخص است و هر کدام از آن صفات، ادله احتجاج شیعه است.
بدعت و تحریف‌هایی که توسط بنی‌امیه صورت گرفت، سبب شد تا چهره‌ی اسلام و ماهیت دین را تغییر دهد. امام صادق (علیه‌السلام) در یک جهاد علمی، با تربیت شاگردان فراوان که هر کدام آنان از علمای اعلام و دانشمندان مطرح بودند، اصل دین را در جامعه اسلامی ترویج دادند.
امام صادق (علیه‌السلام) را می‌توان بهترین شاخصۀ تقریب مذاهب اسلامی در شـیعه به شمار آورد که به لحاظ ارتباط فکری و فرهنگی کامل و ممتاز خود با فرقه‌های اهل سنت، بسیار مورد تأیید و توجه آنان بوده است.
درباره عظمت علمی، عملی ، اخلاقی و زهد امام صادق (علیه‌السّلام) نه تنها توسط شیعیان به فراوانی سخن گفته شده است، بلکه دراین باره جمع کثیری از بزرگان اهل سنت و جماعت، پیشوایان مذاهب اهل سنت نیز سخن گفته‌اند.
ششمین حجت خدا و رئیس مذهب تشیع، امام صادق (علیه‌السلام) شخصیتی آسمانی هستند که علاوه بر شیعیان، علمای اهل سنت نیز به علم بی‌نظیر ایشان اذعان کرده‌اند. صادق آل محمد (علیه‌السلام) با معرفی رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و بیان ویژگی‌های شخصیت آسمانی ایشان، سبب آن شدند تا چهره واقعی خاتم الانبیا به عالمیان نمایان گردد و جلوی تحریفات در دین گرفته شود.
امام صادق (علیه‌السلام) ششمین حجت خدا بر امت اسلامی و رئیس مذهب تشیع، دوران سراسر با برکت خود را در ترویج تعالیم ناب اسلام و تربیت شاگردانی که هر کدام از آنان چهره‌های مشهور و دانشمندان فرزانه‌ی دوران بودند، سپری کردند. اما مشهورترین اثری که از امام جعفر بن محمد (علیهماالسلام) به یادگار مانده، تبیین علم امام و شرح آن است.
دشمنان مکتب تشیع با ترویج این شبهه که گریه و عزاداری از رسومات جاهلیت است، سعی دارند عزاداری برای امام حسین را رسمی جاهلی قلمداد کنند و چنین القا کنند که اهل بیت عزاداری نمی‌کردند. این در حالی است که امام صادق نه تنها عزاداری کرده و در عزای جدش گریه می‌کرد، بلکه دیگران را نیز توصیه به عزاداری و گریه می‌کرد.
جایگاه و مقام علمی امام کاظم (علیه‌السلام) در سنین کودکی، حکایت از عظمت و برتری این خاندان دارد و لازمه آن تبعیت و اطاعت کردن است. اقیانوس بیكران علم و دانش پیشوایان معصوم برای غواصان در آن، ناشناخته نیست.
ابن روزبهان از علمای اهل سنت در توصیف امام صادق (علیه السلام) می‌نویسد: پروردگارا! درود فرست بر امام ششم. او که به خدا تقرب یافته بود، در اعمال خیر سبقت گرفته بود، ادب یافته و موافق با پیامبر بود. فریادرس ضعیفان هنگام حوادث و بلیات بود. حجت خداوند نزد هر زندیق و منافق، آگاه بر رازهای غیب با تعلیم خدای خالق.
امام صادق (علیه السلام) به اعتراف بزرگان اهل تسنن، برترین عالم در زمان خود بوده، و ابوحنیفه در مناظره‌ای که با ایشان داشتند، به حقیقت این مسأله پی برد؛ فلذا همیشه می‌گفت که فقیه‌تر از جعفر بن محمد (علیه‌السلام) ندیدم.
در میان اهل بیت پیامبر، دو امام معصوم، امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) توانستند در فرصتی که در زمان حیاتشان، توسط خلفای غاصب و حکومت ظالم به‌وجود آمده بود، بهره کافی ببرند و شاگردانی تربیت کنند، که کسی را یارای مقاومت در برابر مناظرات و مباحثات علمی در برابر آنان نبود.
در میان اهل بیت، امام صادق (علیه‌السلام) جزء کسانی بود که شاگردانی را تربیت کرد که هر یک خود مدافع مهم برای اهل بیت بودند و تمام مردمی که طالب کسب علوم اهل بیت بودند از راه دور و نزدیک رنج سفر از اقصی نقاط مختلف اسلامی را به جان می‌خریدند و عازم شهر مدینه می‌شدند.
حضرت امام صادق (علیه السلام) از سلاله پاک رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و از شجره امام علی و فاطمه زهرا (علیهما السلام) است ، او کسی است که علوم اهل‌بیت را در اوج خفقان دوران خلافت اموی و عباسی همراه با پدر بزرگوارشان گسترش دادند و مذاهب گوناگون اسلامی به فضل و علم این دو بزرگوار معترفند.
ابوحنیفه، مفتی اعظم اهل سنت، همواره به زیارت امام صادق (علیه السلام) می‌رفته و همیشه از قبر آن حضرت طلب یاری می‌کرده است. مفتی محمود، فرزند مفتی عبد الغیور در کتاب «رد وهابی» مشهور به حجة الإسلام، می‌نویسد: «و همچنین استاد المحدثین مایه افتخار سید المرسلین علیه الصلوه من رب العالمین عنی حضرت امام اعظم از قبر بعضی از ائمه هدی استعانت نموده‌اند...