امام صادق
علاوه بر علما و محدثین شیعه، علمای اهل سنت نیز به بررسی ابعاد و شخصیت آسمانی امام صادق (ع) پرداخته اند. آن فضیلتی که بیش از همه در منابع اهل سنت به آن پرداخته شده، علم الهی حضرت (ع) و گسترش آن در بین تمام مسلمانان است. اذعان بزرگان اهل سنت همانند ابوحنیفه به افقهیت و اعلمیت حضرت نشان از بهره گرفتن علمای اهل سنت از دریای علم الهی امام (ع) است.
از برکات دوران حیات طیبه‌ی امام صادق (ع) تربیت شاگردانی است که هر کدام، از سرشناسان دوران خود بودند. وهابیون ادعا می کنند اگر برای امام صادق (ع) شاگردانی شیعه مذهب وجود داشته، چرا از آنان اثری وجود ندارد؟ درحالی که هشام بن حکم از اصحاب حضرت بوده که در دوران زندگی خود به دفاع از مذهب تشیع پرداخته است.
درباره عظمت علمی، عملی ، اخلاقی و زهد امام صادق (ع) نه تنها توسط شیعیان به فراوانی سخن گفته شده است، بلکه دراین باره جمع کثیری از بزرگان اهل سنت و جماعت، پیشوایان مذاهب اهل سنت نیز سخن گفته‌اند.
لقب امیرالمؤمنین طبق نظر شیعه، از القاب خاص حضرت علی (ع) است و فرد دیگری حتی سایر ائمه (ع) را به این لقب نمی‌خوانند. برخی علمای اهل سنت نیز این لقب را برای حضرت به کار برده و در آثار خود، ایشان را به این لقب خوانده‌اند ولی مانند شیعه انحصار آن را در مورد شخص حضرت علی (ع) نمی‌دانند.
روایات نقل شده از امام صادق (ع) نشان از اعتقاد ایشان به حقانیت خود و شایستگی اهل بیت (ع) به مقام خلافت است و یاور نداشتن و ثمربخش نبودن قیام، در زمان حضرت باعث شده بود قیام نکنند و امیرالمؤمنین خواندن منصور از روی تقیه بود تا خلیفه قصد جان امام را نداشته باشد، نه پذیرش مشروعیت منصور و عدم حقانیت امام.
لقب امیرالمؤمنین پس از پیامبر (ص) اولین بار بر خلیفه دوم اطلاق شد. مردم برای بیعت با خلیفه دوم می گفتند: خلیفه خلیفه رسول خدا. عمر گفت این کلام طولانی است، شما مؤمنین هستید و من امیرتان، پس از این به بعد مرا امیرالمؤمنین بخوانید. خلفای بعد هم این لقب را به ارث بردند و خلفای بنی امیه و بنی عباس و نیز سرکردگان داعش و طالبان در عصر حاضر هر یک امیرالمؤمنین خوانده شدند.
یکی از مسائل و موضوعات مهم در طول تاریخ، مدعیان دروغین مهدویت بوده اند که علمای اسلام با همین روایات و احادیث توانستند مقابله مؤثری در برابر آنها داشته باشند.
بشارت تشکیل دولت جهانی اهل بیت (ع) یکی از وعده های الهی است که توسط پیامبر خدا (ص) و ائمه معصومین (ع) بارها به آن اشاره شده است؛ شیعیان نیز به محضر اهل بیت (ع) مشرف می‌شدند و انتظار تشکیل دولت کریمه اهل بیت (ع) را داشته و آن را آرزو و تقاضا می‌کردند. همنشینی با اهل بیت (ع) در عالم دنیا و دیار باقی از برکات این انتظار مقدس و ارزشمند است.
از برکات دوران حیات طیبه‌ی امام صادق (ع) تربیت شاگردانی است که هر کدام، از سرشناسان دوران خود بوده‌اند. وهابیون با ایجاد شبهه بیان می‌کنند، اگر برای امام صادق (ع) شاگردانی شیعه مذهب وجود داشته چرا از آنان اثری وجود ندارد؟! ابوبصير ليث بن البختری از اصحاب حضرت بوده که در دوران زندگی خود به دفاع از مذهب تشیع پرداخته است.
از برکات دوران حیات طیبه‌ی امام صادق (ع) تربیت شاگردانی است که هر کدام از سرشناسان دوران خود بوده‌اند. وهابیون ادعا می کنند که اگر برای امام صادق (ع) شاگردانی شیعه مذهب وجود داشته، چرا از آنان اثری وجود ندارد؟! مؤمن الطاق از اصحاب حضرت بوده که در دوران زندگی خود به دفاع از مذهب تشیع پرداخته است.
دین شناسی و آموزش ارکان آن و دفاع از مبانی پروردگار عالم، یکی از مهمترین وظایف مسلمانان است. امروزه و در زمان ما برای رسیدن به این توفیق الهی با ورود به حوزه علمیه، آن مقامات الهی کسب خواهد شد. از منظر اهل بیت (ع) علمای دین کسانی هستند که از تسخیر قلوب مردم توسط شیطان و عفریت‌های او جلوگیری می‌کنند.
یکی از شبهاتی که آتئیست‌ها مطرح می‌کنند خرید و فروش زنان کرد و مشرک توسط مسلمانان است. آنان با استناد به روایت امام صادق (ع) می‌گویند شیعیان قائل به خرید و فروش آن زنان هستند و در حقیقت این روایت، همانند کار داعش با نوامیس کرد و ایزدی در عراق است.
شیعیان معتقد‍‌ند که انبیای الهی از جانب خداوند متعال صاحب عصمت بوده‌اند. اما گاهی از بعضی انبیای الهی، ترک اولی سرزده است. وهابیون با استناد به اصول کافی، از امام صادق (ع) نقل می‌کنند که ایشان معتقد به کفر حضرت آدم (ع) بوده‌اند. با بررسی در آیات قرآن مشخص می‌شود کفر حضرت آدم در این روایت، کفران نعمات الهی بوده است که به معنای کفر اعتقادی و ایمانی نیست.
وجه تمایز بین خاندان رسالت (علیهم‌السلام)، با مدعیان دروغین امامت و خلافت بعد از نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در چندین صفت بارز، مشخص است و هر کدام از آن صفات، ادله احتجاج شیعه است.