لقب امیرالمؤمنین پس از پیامبر (ص) اولین بار بر خلیفه دوم اطلاق شد. مردم برای بیعت با خلیفه دوم می گفتند: خلیفه خلیفه رسول خدا. عمر گفت این کلام طولانی است، شما مؤمنین هستید و من امیرتان، پس از این به بعد مرا امیرالمؤمنین بخوانید. خلفای بعد هم این لقب را به ارث بردند و خلفای بنی امیه و بنی عباس و نیز سرکردگان داعش و طالبان در عصر حاضر هر یک امیرالمؤمنین خوانده شدند.

از برکات دوران حیات طیبه‌ی امام صادق (ع) تربیت شاگردانی است که هر کدام، از سرشناسان دوران خود بوده‌اند. وهابیون با ایجاد شبهه بیان می‌کنند، اگر برای امام صادق (ع) شاگردانی شیعه مذهب وجود داشته چرا از آنان اثری وجود ندارد؟! ابوبصير ليث ‌بن البختری از اصحاب حضرت بوده که در دوران زندگی خود به دفاع از مذهب تشیع پرداخته است.

دین شناسی و آموزش ارکان آن و دفاع از مبانی پروردگار عالم، یکی از مهمترین وظایف مسلمانان است. امروزه و در زمان ما برای رسیدن به این توفیق الهی با ورود به حوزه علمیه، آن مقامات الهی کسب خواهد شد. از منظر اهل بیت (ع) علمای دین کسانی هستند که از تسخیر قلوب مردم توسط شیطان و عفریت‌های او جلوگیری می‌کنند.

شیعیان معتقد‍‌ند که انبیای الهی از جانب خداوند متعال صاحب عصمت بوده‌اند. اما گاهی از بعضی انبیای الهی، ترک اولی سرزده است. وهابیون با استناد به اصول کافی، از امام صادق (ع) نقل می‌کنند که ایشان معتقد به کفر حضرت آدم (ع) بوده‌اند. با بررسی در آیات قرآن مشخص می‌شود کفر حضرت آدم در این روایت، کفران نعمات الهی بوده است که به معنای کفر اعتقادی و ایمانی نیست.

بدعت و تحریف‌هایی که توسط بنی‌امیه صورت گرفت، سبب شد تا چهره‌ی اسلام و ماهیت دین را تغییر دهد. امام صادق (علیه‌السلام) در یک جهاد علمی، با تربیت شاگردان فراوان که هر کدام آنان از علمای اعلام و دانشمندان مطرح بودند، اصل دین را در جامعه اسلامی ترویج دادند.

ششمین حجت خدا و رئیس مذهب تشیع، امام صادق (علیه‌السلام) شخصیتی آسمانی هستند که علاوه بر شیعیان، علمای اهل سنت نیز به علم بی‌نظیر ایشان اذعان کرده‌اند. صادق آل محمد (علیه‌السلام) با معرفی رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و بیان ویژگی‌های شخصیت آسمانی ایشان، سبب آن شدند تا چهره واقعی خاتم الانبیا به عالمیان نمایان گردد و جلوی تحریفات در دین گرفته شود.