پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه‌ی بهائیت سرشار از تضادهای گفتاری و رفتاریست. چرا که آنان از یک‌سو ندای یکتاپرستی سر می‌دهند و از سوی دیگر به ربوبیّت پیشوایان خود معتقدند.(تاریخ صدرالصدور، ص 207) از یک‌سو خود را صلح‌دوست معرفی می‌کنند (خطابات، ج 2، ص 150) و از سویی دیگر در قبال قتل‌عام‌هایی که در چند کیلومتری آنان (در غزه، قانا و...) رُخ می‌دهد، ابراز عقیده نمی‌کنند. از یک‌سو هیچ مانعی در برابر تبلیغ خود را نمی‌پذیرند و از سویی دیگر تبلیغ در بیخ گوش مقرّ به ظاهر الهی‌شان (اسرائیل) را جایز نمی‌دانند. از یک‌سو ندای وطن دوستی می‌دهند و از سویی دیگر، مفهوم وطن در ادبیات به اصطلاح دینی‌شان جایگاهی ندارد.(خطابات مبارکه، ج 3، ص 147) از یک‌سو خود را به دور از سیاست معرفی می‌کنند و از سویی دیگر... .
حال اگر بهائیِ حقیقت‌طلبی پیدا شود و در مقابل تضادّهای بی‌شمار این تشکیلات سخن به اعتراض بگشاید، هم‌چون یدالله ثابت، مهناز رئوفی و صدها نمونه‌ی دیگر؛ طرد شده و تا آخر عمر از دیدار عزیزانش محروم خواهد شد.(اسناد فعالیّت بهائیان در دوره‌ی محمدرضا پهلوی، ص 295)

پی‌نوشت:
ر.ک: نصرالله رستگار، تاریخ صدرالصدور، بی‌جا: مؤسسه‌ی مطبوعات امری، 104 بدیع.
ر.ک: عباس افندی، خطابات، مصر: به همّت فرج‌الله زکی الکردی، چاپ اول، 1921 م.
ر.ک: عباس افندی، خطابات مبارکه، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه ملّی نشر آثار امری به لسان‌های فارسی و عربی، بی‌تا.
ر.ک: ثریا شهسواری، اسناد فعالیت بهائیان در دوره‌ی محمدرضا شاه، بی‌جا: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1387.