پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بی‌شک کتاب مقدس هر دینی باید مجموعه‌ای از تعالیم عالی و منحصربه‌فردی را در خود جای‌داده باشد تا پیروان آن کتاب در سایه‌ی عمل به معارف موجود در آن به سعادت لازم دست یابند؛ اما کتاب مقدس مسیحیان مجموعه‌ا‌ی از معارف و تعالیم غلط و اشتباه را در خود گنجانده به‌گونه‌ای که برای هیچ عاقل اندیشمندی قابل‌پذیرش نیست. یکی از این تعالیم مربوط به توصیف خداوند است. کتاب مقدس به‌ طرزی عجیب به توصیف خدا پرداخته و نسبت‌های ناروایی که شایسته‌ی حتی انسان‌ها نیست، به آفریننده‌ی هستی داده است.

در بخشی از کتاب مقدس چنین آمده است که خداوند از ترس اینکه انسان از درخت حیات خورده و همانند او جاودان شود، آدمی را از باغ عدن بیرون راند و درنتیجه ما انسان‌ها به بلا‌ها و گرفتاری‌های زیادی دچار گشتیم: «و خداوند خدا گفت: همانا انسان مثل یکی از ما شده است که عارف نیک و بد گردیده. اینک مبادا دست خود را دراز کند و از درخت حیات نیز گرفته بخورَد و تا به ابد زنده ماند. پس خداوند خدا، او را از باغ عدن بیرون کرد تا کار زمینی را که از آن گرفته‌شده بود، بکند. پس آدم را بیرون کرد و به‌طرف شرقی باغ عدن، کروبیان را مسکن داد و شمشیر آتشباری را که به هر سو گردش میکرد تا طریق درخت حیات را محافظت کند.»[1] خداوندی که از رشد انسان و یا هر چیز دیگری می‌ترسد، آیا شایسته‌ی خدایی هست؟ به‌راستی اگر این ترس در وجود او بود، بهتر نبود از اساس انسان را نمی‌آفرید؟

خداوندی که کتاب مقدس آن را به تصویر کشیده است، به حزقیال نبی دستوری می‌دهد که با طبع هیچ انسانی و حتی حیوانی سازگار نیست. نه‌تنها هیچ انسانی بلکه هیچ حیوانی حاضر به خوردن مدفوع خود نیست اما خداوند به روایت کتاب مقدس به پیامبر خود دستور می‌دهد که با نجاست و مدفوع خود نان بپزد و بخورد: «در طی‌ آن‌ سیصد و نود روز اول‌ که‌ بر پهلوی‌ چپت‌ می‌خوابی‌، خوراک‌ تو، نانی‌ تهیه‌شده‌ از آرد گندم‌، جو، باقلا، عدس‌ و ارزن‌ باشد. آن‌ها را در یک‌ ظرف‌ با هم‌ مخلوط‌ کن‌ و از آن‌، نان‌ بپز. نان‌ را جیره‌بندی‌ خواهی‌ کرد و هرروز یک‌ وعده‌ از آن‌ را خواهی‌ خورد، آن‌هم‌ نه‌ بیشتر از بیست‌ مثقال‌! روزی‌ دو لیوان‌ آب‌ نیز بیشتر نخواهی‌ نوشید! برای‌ پختن‌ نان‌، آتش‌ را با مدفوع‌ خشک‌شده‌ انسان‌ درست‌ خواهی‌ کرد و این‌ کار را در انظار مردم‌ انجام‌ خواهی‌ داد. به‌ همین‌ منوال‌ قوم‌ اسرائیل‌، در سرزمین‌هایی‌ که‌ تبعیدشان‌ می‌کنم‌، نان‌ نجس‌ و حرام‌ خواهند خورد.»[2] این دستور به‌قدری سخیف است که حزقیال به خداوند کتاب مقدس، اعتراض کرده و از خوردن نجاست خود اعلام بیزاری می‌نماید و درنهایت خداوند به او دستور می‌دهد به‌جای نجاست انسان، مدفوع گاو را با آرد مخلوط کرده و نان بپزد. [3] کتاب مقدس به همین موارد اکتفا نکرده و به ترسیم شمایل خداوند نیز پرداخته است.

در بخشی دیگر از کتاب مقدس، درباره‌ی عصبانیت خداوند سخن به میان آمده و شکل و شمایل خداوند را به‌صورت دیو‌های کارتونی ترسیم کرده است: «آنگاه‌ زمین‌ تکان‌ خورد و لرزید و بنیاد کوه‌ها مرتعش‌ شد و به‌ لرزه‌ درآمد؛ زیرا خداوند به‌ خشم‌ آمده‌ بود. دود از بینی‌ او برآمد و شعله‌های‌ سوزاننده‌ آتش‌، از دهانش‌ زبانه‌ کشید! او آسمان‌ را شکافت‌ و نزول‌ کرد و زیر پایش‌ ابرهای‌ سیاه‌ قرار داشت‌. بر فرشته‌ای‌ سوار شد و بر بال‌های‌ باد پرواز نمود. او خود را با تاریکی‌ پوشاند و ابرهای‌ غلیظ‌ پر آب‌، او را احاطه‌ کردند.»[4]

به روایت کتاب مقدس خداوند از قدرت گرفتن انسان‌های می‌ترسد و به همین خاطر او را از باغ عدن و جای با آرامش و آسایش بیرون می‌کند؛ این خدا که کتاب مقدس از آن سخن گفته است به پیامبر خود دستور به نجاست‌خواری می‌دهد؛ و وقتی عصبانی می‌شود دود از بینی‌اش خارج‌شده و از دهانش شعله‌های آتش زبانه می‌کشد. آیا امکان دارد خداوند این‌گونه که کتاب مقدس می‌گوید، باشد؟ یهودیان، مسیحیان و تمام انسان‌های روشن‌فکر خود قضاوت کنند که آیا خداوند چنین صفاتی دارد و یا مطالب و محتواهای موجود در کتاب مقدس غلط است؟

پی‌نوشت:

[1]. ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس، پیدایش 3: 22-24.
[2]. ترجمه‌ی تفسیری کتاب مقدس، حزقیال 4: 9-13.
[3]. همان، حزقیال 4: 14-15.
[4]. همان، مزامیر 18: 7-11.