پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه‌ی بهائیت از ابتدای تشکیل نظام جمهوری اسلامی در ایران، دشمنی خود را با این نظام مردمی اظهار کرده و عملاً می‌توان گفت، فکر براندازی نظام را در سر می‌پروراند. از این‌رو تشکیلات بهائیت از راه‌های گوناگون، از جمله تحریک مجامع بین‌المللی برای مقابله با ایران بهره می‌گیرد.[1]
یکی از راه‌کارهای دیگری که تشکیلات بهائیت به صورت جدّی در دستور کار خود قرار داده، تحریک اقلّیت‌های دینی کشور، علیه نظام است. آنها قصد دارند از یک‌سوی فشار خارجی را بر کشورمان افزایش دهند و از سویی دیگر سطح نارضایتی‌های داخلی را فُزونی بخشند. تشکیلات بهائیت که حقیقتاً نقش ستون پنجم را در کشورمان ایفا می‌کند، از یک سوی به القای ترس کاذب از نظام، در هم‌وطنان پیرو اقلّیت‌های مذهبی پرداخته و از سویی دیگر، آن‌ها را به مقابله با نظام تحریک می‌کند. در ادامه به یک نمونه از اطلاعیه‌های منتشر شده از این دست، در خبرگزاری‌های وابسته به تشکیلات بهائی، اشاره می‌کنیم.
یکی از شبکه‌های بهائی، اطلاعیه‌ای با این مضمون منتشر ساخت: «در طول 37 سالی که (از انقلاب) گذشت، این برنامه تخریبی (بر علیه بهائیت) ادامه داشته است و بزودی شامل اکثریت اقلیّت‌های دینی و قومی خواهد شد. چرا که سکوت جامعه در روند پلمپ مغازه بهاییان و ترس و هراس از اظهار مخالفت با این روند، نظام را به این مرحله از برنامه هدایت می‌کند که می‌تواند روند تخریب را به سایر جوامع اقلیّت ایران هم تسری دهد. البته این روند سال‌هاست که انجام می‌شود و بسیاری از کارخانجات بزرگ اقلیّت‌های دینی هم مصادره شده است. اما نظام برنامه دارد که جامعه اقلیّت را به تدریج، کاملاً به مرگ اقتصادی برساند».[2]
در پاسخ به اظهارات کارشکنانه، تفرقه‌اَفکنانه و تحریک‌آمیز شبکه‌ی بهائی لازم می‌دانیم در ادامه به ذکر دو نکته بپردازیم.
نکته اول: بر اساس آموزه‌های دین مبین اسلام و اصول قانون اساسی کشور، فرقه‌ی بهائیت، فرقه‌ای ضالّه است و رسمیت ندارد. از این‌رو در انجام امور مذهبی و تبلیغاتی خود از آزادی برخوردار نیست. حال آن‌که این حکم، در خصوص ادیان و مذاهب الهی و رسمی کشور جریان ندارد. در حقیقت دلیل اصلی جلوگیری از مراسم و تبلیغات فرقه‌ی بهائیت در ایران را می‌توان در ماهیّت غیرالهی، سیاسی و نفوذی این تشکیلات از سوی بیگانگان ارزیابی کرد. از این‌رو بنابر میثاق حقوق مدنی و سیاسی مجمع عمومی سازمان ملل‌متحد: «آزادی ابراز مذهب یا معتقدات را نمی‌توان تابع محدودیت‌هایی نمود، مگر آن‌چه منحصراً به موجب قانون پیش‌بینی شده و برای حمایت از اَمنیت، نظم، سلامت یا اخلاق عمومی یا حقوق و آزادی‌های اساسی دیگران، ضرورت داشته باشد».[3]
نکته دوم: زمانی که تشکیلات بهائیت با رضایت نسبی اقلّیت‌های دینی از نظام اسلامی در ایران مواجه و خود را در مقابله با نظام تنها می‌یابد، به توهین به اقلیّت‌های دینی راضی و موافق با نظام اسلامی ایران روی آورده و آن‌ها را جاسوس نظام معرفی می‌کند! «یوناتن بت کلیا» نماینده مسیحیان آشوری و کلدانی در مجلس، یکی از همان اشخاص است که مورد حمله‌ی لفظی تشکیلات بهائیت قرار گرفته است. یوناتن بت کلیا، به عنوان نماینده‌ی یکی از اقلیّت‌ها، در خصوص نقض حقوق اقلّیت‌های دینی در کشورمان می‌گوید: «اقليت‌های دينی، نيازی به قَيُّوميت و دلسوزی مدعيان دروغين حقوق بشر ندارند و معتقدند احمد شهيد و همتايان او، كسانی هستند كه برخلاف تبليغات دروغينشان، مسلمان و مسيحی نشناخته و با اعمال وحشيانه خود در سوريه و ديگر نقاط جهان، هزاران مسيحی را قتل‌عام كرده و كليساها را به آتش می‌كشند».[4]
اینک به رویکرد تشکیلات بهائی در قبال اقلیّت‌های دینی ایران (که به ساز بهائیت نمی‌رقصند)، از جمله جناب «یوناتن بت کلیا» می‌پردازیم (به نقل از خبرگزای‌های بهائی): «سخنان وی فارغ از خیانت به هم کیشان خود نوعی توهین بزرگ و همکاری مستقیم با دستگاه‌های اطلاعاتی در ایران را دارد... این بنده خدا سخت کُرسی قدرت را دوست دارد و حاضر به توهین به اقلیت‌های مذهبی دیگر در ایران هست...».[5] گویا تشکیلات بهائی، توجه ندارند که توهین به جناب یوناتن بت کلیا که با رأی آشوریان بر سرکار آمده، توهین به تمامی پیروان این اقلیت دینی محسوب می‌شود.
آیا بیان حقیقت و ابراز صداقت در آزادی و عدالت نظام جمهوری اسلامی ایران در برخورد با اقلیت‌های دینی در ایران (به ویژه مسیحیان آشوری و کلدانی) خیانت محسوب می‌شود؛ اما جاسوسی تشکیلات بهائی برای اَجانب و شکایت بردن بهائیان به مجامع بین‌المللی [6]، برای محکومیت، افزایش فشار و درخواست برای تحریم بیشتر این کشور، خیانت به حساب نمی‌آید؟!

پی‌نوشت:

[1]. جهت مطالعه‌ی بشتر بنگرید به مقاله‌ی: انتقاد سیمین فهندژ از حسن روحانی، رئیس جمهور ایران
[2]. به نقل از شبکه‌ی مجازی وابسته به فرقه‌ی بهائیت، موسوم به بهائی‌کمپ.
[3]. سیدمحمد هاشمی، حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، تهران: نشر دادگستر، 1378، ص 191.
[4]. خبرگزاری جمهوری اسلامی، دبيركل اتحاديه جهانی آشوريان: اقليت‌های دينی ايران نيازی به دلسوزی مدعيان دروغين حقوق بشر ندارند، کد خبر: ۸۱۰۸۷۶۴۴، تاریخ خبر: 1392/12/24.
[5]. به نقل از شبکه‌ی مجازی وابسته به فرقه‌ی بهائیت، موسوم به بهائی نیوز.
[6]. جهت مطالعه‌ی بیشتر بنگرید به مقاله‌ی: شکایت بهائیان به سازمان‌های بین‌المللی