پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اگر برای فریب رتبه و درجه قائل شوند بهائیان در فریب اذهان عمومی در جایگاه اول را خواهند داشت، چرا که بهائیان در ظاهر از تابعیت حکومت و قانون دم می‌زنند و در عمل کاملا برعکس عمل می‌کنند.
از بالاترین مقام بهائیان یعنی بیت العدل شروع می‌کنیم، این مرکز بهائیان که مرجع اصلی امر بهائی محسوب می‌شود در پیام [2007  june] به خانواده‌های بهائیان تکلیف می‌کند به تبلیغ امر بهائی بپردازند.
نکته نهفته در این پیام مخالفت صریح با قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران است که این قانون صریح ومکتوب موجود است و بر هیچ‌کس پوشیده نیست که این فرقه در ایران حق تبلیغ ندارد.[1] حتی این بهائیان دستورات موسس بهائیت را هم زیر پا گذاشته‌اند چرا که طبق قانون رهبر اصلی فرقه‌ی ضاله بهائیت ایشان باید تابع قانون حکومتی که در آن زندگی می‌کنند باشند.[2]
البته باید توجه داشت که بهائیان سابقه خوبی ندارند و حتی در حکومت پهلوی هم قوانین حکومت را نادیده گرفته و به آنها نیز خیانت می‌کردند، طبق گزارش‎های ساواک در زمان حکومت سابق اینطور آمده است: «با توجه به این‌که بهائیت فرقه‌ی است که روش‌ آن ضدیت با دین مبین اسلام و قوانین جاریه مملکت است..... مراجع انتظامی و قضایی مملکتی برای آنان فاقد ارزش و معتقدند هر موضوعی باید در بیت العدل بررسی شود».[3]
چند نکته که در پیام مذکور بیت العدل حائز اهمیت است از این قرار است: «سیر تکاملی امر مبارک در کشور مقدس ایران به مرحله جدیدی وارد شده است...  اهمیت تبلیغ انفرادی در ایران با توجه به شرایط فوق الذکر بیش از پیش روشن می شود... زندگی خود را در شرایط فعلی وقف تبلیغ انفرادی نماید... احبا لازمه پیشبرد فرایند تبلیغ انفرادی و شکوفایی جامعه بهایی مهد امر الله است... مسئله ارتباط تبلیغ با لزوم اطاعت از حکومت و رعایت قوانین مملکت نیز مسئله مهمی است که مطمئنا فکر بعضی از احبای عزیز را به خود جلب می‌نماید ».[4]

پی‌نوشت:

[1]. بر اساس اصل سیزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:«ایرانیان زرتشتی، کلیم  مسیحی تنها اقلیت‌های دینی شناخته می‌شوند که در حد قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصی و تعلیمات دینی بر طبق آیین خود عم کنند».لذا بهائاین جزء اقلیت‌های مذهبی نبوده و حق هیچ فعالیتی ردا ندارند.
[2]. میرزا حسینعلی نوری، اقدس، ص 27
[3]. جواد منصوری، تاریخ قیام 15 خرداد به روایت اسناد، ج 1، سند شماره 2/92.
[4].  پیام (7 JUNE 2007) بیت العدل