پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب _ همه مسيحيان، كتاب تورات را به رسميت شناخته‌‌اند و مطالب آن را قبول دارند، زيرا اين دستور عيسی (عليه‌السلام) است، يكی از اين مطالب كه در سفر اعداد از تورات آمده است، موضوع فرمان خداوند به موسی (عليه‌السلام) است كه بايد با قوم مديان به جنگ برود، اما مسئله مهم و قابل‌تأمل در نحوه جنگ حضرت موسی (عليه‌السلام) با اين قوم است.
«و خداوند موسی‌ را خطاب‌ کرده‌، گفت‌: انتقام‌ بنی‌اسرائیل‌ را از مدیانیان‌ بگیر و بعد از آن‌ به‌ قوم‌ خود ملحق‌ خواهی‌ شد... پس‌ از هزاره‌های‌ اسرائیل‌، از هر سبط‌ یک‌ هزار، یعنی‌ دوازده‌ هزار نفر مهیا شدۀ برای‌ جنگ‌ منتخب‌ شدند؛ و با مدیان‌ به‌طوری‌که‌ خداوند موسی‌ را امر فرموده‌ بود، جنگ‌ کرده‌، همه‌ی ذکوران‌ را کشتند؛ و بنی‌اسرائیل‌ زنان‌ مدیان‌ و اطفال‌ ایشان‌ را به‌ اسیری‌ بردند و جمیع‌ بهایم‌ و جمیع‌ مواشی‌ ایشان‌ و همه‌ی املاک‌ ایشان‌ را غارت‌ کردند؛ و تمامی‌ شهرها و مساکن‌ و قلعه‌های‌ ایشان‌ را به‌ آتش‌ سوزانیدند؛ و موسی‌ بر روسای‌ لشکر یعنی‌ سرداران‌ هزاره‌ها و سرداران‌ صدْها که‌ از خدمت‌ جنگ‌ بازآمده‌ بودند، غضبناک‌ شد؛ و موسی‌ به‌ ایشان‌ گفت‌: آیا همۀ زنان‌ را زنده‌ نگاه‌ داشتید؟ اینک‌ اینان‌اند که‌ برحسب‌ مشورت‌ بلعام‌، بنی‌اسرائیل‌ را واداشتند تا در امر فغور به‌ خداوند خیانت‌ ورزیدند و در جماعت‌ خداوند و با عارض‌ شد. پس‌ الآن‌ هر ذکوری‌ از اطفال‌ را بکشید و هر زنی‌ را که‌ مرد را شناخته‌، با او هم‌بستر شده‌ باشد، بکشید؛ و از زنان‌ هر دختری‌ را که‌ مرد را نشناخته‌ و با او هم‌بستر نشده‌ برای‌ خود زنده‌ نگاه‌دارید.» [1] قوم مسيح و يهود، كشتن زنان، اطفال و اسيران را به پيامبر الهی نسبت داده‌اند و اين كار را فرمان خداوند بيان کرده‌اند، اما اين نسبت‌های ناروا به‌هیچ‌وجه معقول نيست و با رحمت بی‌مثال خداوند سازگاری ندارد.
در کتاب من لا يحضره الفقيه روايتی نقل‌شده است به اين مضمون كه: «امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: رسول خدا (صلی الله عليه و آله) از كشتن‏ زنان‏ و كودكان در جنگ‌ها نهى فرموده است ... و زن اگرچه در جنگ‏ هم شركت كند، چندان‌که براى تو ممكن باشد و از جانب او بيم پديد آمدن خللى در جبهه مسلمين نداشته باشى از كشتنش خوددارى كن.» [2]
طبق اين دو دستور، تفاوت ديدگاه سلام و مسيحيت در رفتار با زنان و کودکان کاملاً مشخص است، برخلاف يهوديت و مسيحيت، اسلام از كشتن زنانی كه در جنگ شركت دارند نیز تا حد امكان خودداری می‌کند، اما دستور بزرگان يهوديت و مسيحيت بر كشتن زنان و كودكان کاملاً ظالمانه به نظر می‌رسد و نمونه آن‌ در جنگ‌های صلیبی به‌روشنی قابل مشاهده است.

پی‌نوشت‌:
[1]. اعداد 31: 1- 18
[2]. من لا يحضره الفقيه، ابن‌بابویه، ترجمه غفارى، نشر صدوق‏، تهران‏، 1367 ش‏، ج‏2، ص: 356.